امیر احمری نژاد

مقدمه: احسان خواهی همان تجارب و احساس های گوناگون، پیچیده، بدیع و بی سابقه و تمایل به خطرجویی بوده و یکی از چند صفت بنیادی تبیین کننده شخصیت است. روش: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات ورزشی بر کاهش اضطراب جانبازان احساس خواه انجام شد. درابتدا برای شناسایی جانبازان با احساس خواهی بالا پرسشنامه احساس خواهی مارون زاکرمن بین 300 نفر از جانبازان استان اصفهان توزیع شد و براساس نمره های به دست آمده از این پرسشنامه، تعداد 175 نفر از آنها به عنوان افراد دارای احساس خواهی بالا شناسایی شدند. از جانبازان با احساس خواهی بالا 30 نفر را با روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. به منظور ارزیابی اضطراب جانبازان، آزمون اضطراب کتل از هر دو گروه به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت یک ماه به تمرینات جسمانی منظم پرداختند. گروه کنترل در دوره تمرینات به فعالیت های روزانه خود پرداختند و هیچ گونه فعالیت منظم ورزشی را شروع نکردند. پس از اتمام تمرینات از هر دو گروه مجدداً آزمون اضطراب کتل به عمل آمد. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که انجام تمرینات ورزشی اثر معنی داری بر کاهش اضطراب جانبازان احساس خواه (05/0P=؛ 4/38F=)، دارد. بحث: این یافته ها بیانی از سازگاری و کاهش اضطراب گروه تجربی را نشان داد. بنابراین، تمرینات منظم ورزشی می تواند به کاهش اضطراب و افزایش سازگاری جانبازان احساس خواه منجر شود. توصیه می شود که این تمرینات در برنامه های آموزشی روزمره جانبازان گنجانده شود.