سیاوش پوریوسف

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی با سلامت روانی و رضایت شغلی کارکنان است. حجم نمونه مورد مطالعه در این پژوهش، 250 نفر از کارکنان دواتی هستند که طبق اصول علمی با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی جدید شخصیت (NEO – FFI)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ 12) وپرسشنامه رضایت شغلی JDI داده های پژوهش جمع آوری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از شاخصهای آماری میانگین، انحراف استاندارد، آزمون ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. با توجه به مبانی نظری وپیشینه مطالعاتی، نتایج اجرای این تحقیق چند یافته اساسی را آشکار ساخت: سلامت روان کارکنان بر رضایت شغلی آنها تأثیر مثبت و معناداری دارد ولی تأثیر ویژگی شخصیتی باوجدان بودن بر رضایت شغلی کارکنان و هم چنین تأثیر ویژگی شخصیتی روان آزرده گرایی بر رضایت شغلی کارکنان اندک است. به استثنای ویژگی شخصیتی دلپذیر بودن، سایر ویژگیهای شخصیتی (نورزگرایی، برونگرایی، انعطاف پذیری و باوجدان بودن بر رضایت شغلی کارکنان تأثیر دارد و ویژگی شخصیتی دلپذیری نسبت به سایر ویژگیهای شخصیتی بر رضایت شغلی کارکنان تأثیر معکوس دارد و خرده مقیاسهای سلامت روان بر رضایت شغلی کارکنان تأثیر دارد به گونه ای که خرده مقیاس افسردگی نسبت به سایر خرده مقیاسهای سلامت عمومی بر رضایت شغلی کارکنان تأثیر دارد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط ساختاری بین استرس شغلی، نگرش معنوی و سلامت روان کارکنان ناجا انجام گرفته است. روش: با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از بین کلیه کارکنان کلانتری های نیروی انتظامی سطح شهر تهران 600 نفر انتخاب شده و پنج پرسشنامه 1) فرم کوتاه مقیاس استرس پلیس ایران(IPSS-A)؛ 2) سیاهه نگرش معنوی (SAI)؛ 3) پرسشنامه سلامت عمومی (28GHQ-)؛ 4) پرسشنامه رضایت شغلی نیروی انتظامی و 5) مقیاس عزت نفس روزنبرگ(RSES)در اختیار آنها قرار گرفته است. 356 مورد از آنها برای تجزیه و تحلیل آماری، معتبر تشخیص داده شده اند. جهت تحلیل داده ها از روش های آماری، ضریب همبستگی، تحلیل مسیر و SEM استفاده شده است. نتایج: علاوه بر بررسی معناداری ضرایب همبستگی، چهار مدل مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند که منطبق ترین مدل برای داده ها انتخاب شده است. در این مدل متغیرهای عزت نفس، استرس شغلی و رضایت شغلی به عنوان متغیرهای برونزا(مستقل)؛ و نگرش معنوی به عنوان متغیر واسطه ای، سلامت روان به عنوان متغیر وابسته را مورد پیش بینی قرار می-دهند. بحث: یافته های پژوهش حاضر، همسو با تمامی یافته های قبلی، نقش تعیین کننده نگرش معنوی را در تبیین ارتباط بین استرس شغلی و سلامت روانی، در قالب یک مدل جامع تر شناسایی نموده است. این یافته-ها چنین ایجاب می نمایند که جهت ارتقای شیوه های مقابله، به منظور کنترل عوامل استرس زای شغلی کارکنان ناجا، به اعتقادات معنوی آنان، بیشتر توجه شود.