غزل علیدوست

همزمان با گسترش سهم فعالیت های توریسم در اقتصاد جهانی، گردشگری در مناطق روستایی بعنوان مکانیسمی برای تنوع بخشی به اقتصاد جوامع روستایی مورد توجه برنامه ریزان و حکومت های محلی قرار گرفته است. با توجه به موقعیت مناسب طبیعی و وجود زمینه های فرهنگی متنوع در شهرستان لاهیجان، مقاله حاضر تلاش می کند به شناسایی توان ها و پتانسیل های گردشگری روستایی در این منطقه یپردازد. روش کلی این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و داده های مورد استفاده در آن عمدتاً از روش های اسنادی و میدانی (مصاحبه عمیق) بدست آمده است. در این تحقیق توان های گردشگری روستایی در هفت دهستان شهرستان لاهیجان (رودبنه، شیرجوپشت، لفمجان، بازکیاگوراب، آهندان، لیالستان و لیل) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج یافته ها نشان می دهد که در سطح شهرستان لاهیجان مجموعاً 14 نوع جاذیه گردشگری وجود دارد که در سطح هفت دهستان و 28 روستا توزیع شده اند. از میان هفت دهستان این شهرستان، دهستان لیل برخوردارترین آنها محسوب می شود و از میان آبادی ها، روستاهای سرچشمه، چی چی نیکوتی، شیخانبر، آزارستان و بالابیجارانکیش دارای بیشترین تعداد جاذبه گردشگری هستند. وجود جنگل های کوهپایه ای، طبیعت بکر، رودخانه ها، تپه ماهورهای پوشیده از باغات چای، مزارع برنج، فعالیت های کوهنوردی، تپه نوردی، ماهیگیری و زیارت گاههای مذهبی از مهمترین جاذبه های گردشگری روستایی در این منطقه هستند. در این مقاله همچنین ضمن شناسایی موانع و مشکلات گردشگری در نقاط روستایی، راهبردهای پیشنهادی برای رفع این موانع و توسعه گردشگری روستایی در شهرستان لاهیجان ارائه می شود.