شروین حداد

مقدمه و هدف پژوهش: آسیب های فرهنگی و اجتماعی می توانند یک جامعه را به طور کلی نابود سازند، از طرف دیگر در هر جامعه ای مجموعه ای از این گونه آسیب ها وجود دارند. پس وظیفه هر شهروندی این است که در کاهش و یا نابودی این گونه آسیب ها همت گمارد. علاوه بر شهروندان، سازمان ها نیز وطیفه جدی در مدیریت این آسیب ها دارند. هدف ما در این تحقیق در ابتدا شناسایی آسیب های اجتماعی و فرهنگی و سپس بررسی نحوه مدیریت آنها می باشد. به این منظور با توجه به ادبیات پژوهش، آسیب های اجتماعی به سه زیر شاخه فردی، خانوادگی و محیطی و هم چنین آسیب های فرهنگی به سه زیرشاخه گسیختگی فرهنگی، بی اعتمادی و از خود بیگانگی تقسیم شدند و پرسشنامه مناسب با این متغیرها نیز طراحی گردید. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش منطقه 10 شهرداری تهران با جمعیتی بالغ بر 302852 نفر می باشد که با روش کوکران حجم نمونه برابر با 384 نفر محاسبه گردید و هم چنین روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند که آسیب های فردی بدون نقش ولی آسیب های خانوادگی و محیطی دارای نقش ویژه ای در آسیب های اجتماعی هستند. نتیجه گیری: گسیختگی فرهنگی، بی اعتمادی و از خود بیگانگی هر سه دارای نقش پررنگی در آسیب های فرهنگی هستند. در آخر به منظور مدیریت آسیب ها پیشنهاداتی ارائه شد.