مریم صفوی

هدف: شناسایی عوامل بازدارنده مدیریت زمان در کتابخانه های دانشگاهی با تأکید بر کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به عنوان مورد مطالعه است. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش را کلیه مدیران بخش های مختلف کتابخانه مرکزی دانشگاه  تهران تشکیل می دهد. در این پژوهش از مصاحبه های ساخت نیافته با تأکید بر رویکرد اکتشافی استفاده شده است. برای پاسخ به سؤال اصلی ، 12 مصاحبه انجام گرفت. برای بررسی پایایی مصاحبه از روش پایایی بازآزمون و بین کدگذاران استفاده شد. با توجه به پایایی بالای 60 درصد، نتیجه گرفته شد که پژوهش از پایایی مورد نظر برخوردار است و روایی پژوهش از طریق هفت مرحله مورد بررسی قرار گرفت که می توان گفت پژوهش دارای روایی محتوای بالا  است یافته ها: با توجه به بررسی های انجام شده تِم های اصلی استخراج شد که از جمله عوامل بازدارنده مدیریت زمان می توان به عدم برنامه ریزی و عدم رابطه مناسب سازمانی و عدم همکاری سازمان مادر اشاره کرد که در مطالعه حاضر در قالب یک مدل کلی ترسیم شده و روابط بین تِم های استخراج شده تشریح گردیده است. در پژوهش کنونی پس از انجام مرحله بازبینی تِم ها، از میان 19 تِم اصلی اولیه، 8 تِم اصلی نهایی به وجود آمدند. داده های تِم متفرقه نیز در میان سایر تِم ها مورد استفاده قرار گرفته و در نهایت این تِم نیز حذف شد. نتیجه گیری: درآخر عوامل بازدارنده در مدیریت زمان در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران در قالب تم های اصلی با نام عوامل فرهنگی (قائل نشدن مراجعه کنندگان به مدیریت زمان...)، عوامل استراتژیکی (عدم برنامه ریزی...) و عوامل سازمانی (عدم تفویض اختیارات و وظایف...) تقسیم بندی شد.