فرهاد ملک

هدف: هدف از پژوهش حاضر رابطه رویدادهای استرس زا با شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه با نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود . جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه بوده که در بازه 1 ساله از فروردین تا اسفند 1399 به مرکز بهداشتی درمانی بیمارستان کوثر شهرستان سمنان مراجعه کردند. تعداد 205 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی و رویدادهای استرس زا را تکمیل کردند. در نهایت پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها به روش های همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS V19 و LISREL V8.80 تحلیل شدند. . یافته ها : یافته های نشان داد بین روان رنجوری و رویدادهای استرس زا با شدت بیماری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، این در حالی بود که سایر ویژگی های شخصیتی با شدت بیماری رابطه منفی و معنی داری داشتند (01/0> P ). رویدادهای استرس زا با روان رنجوری رابطه مثبت و معنی داری داشت، در حالی که با سایر ویژگی های شخصیتی رابطه منفی و معنی داری داشت (01/0> P ). همچنین نتایج نشان داد متغیر رویدادهای استرس زا به واسطه ویژگی های شخصیتی بر شدت علائم بیماری اثر غیر مستقیم (37/0) و معنی داری دارد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر این است که متغیرهای ویژگی های شخصیتی و رویدادهای استرس زا با شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه رابطه داشته و اثر مستقیم و غیرمستقیمی بر آن داشتند. لذا آگاهی متخصصان از این متغیرها جهت کاهش شدت علائم بیماری در افراد مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه می تواند کمک کننده باشد.

زمینه و هدف: بیماری انسداد مزمن ریه یکی از بیماری هایی است که می تواند کارکرد ریه و به تبع آن کارکرد کل بدن بیمار را محدود سازد. از این رو انجام پژوهش های مرتبط با این بیماری می تواند اثرگذار باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر تبیین شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه بر اساس سبک ارتقاء دهنده سلامت با نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مدلی یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه بوده که در بازه 1 ساله از فروردین تا اسفند 1399 به مرکز بهداشتی درمانی بیمارستان کوثر شهرستان سمنان مراجعه کردند. تعداد 205 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کردند. داده ها به روش های همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSSV19 و LISRELV8.80 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد ارتقای سلامت بر روان رنجوری و شدت بیماری اثر منفی و معنی داری دارد. ارتقای سلامت بر سایر ویژگی های شخصیتی اثر مثبت و معنی داری دارد (01/0>P). همچنین نتایج نشان داد متغیر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت به واسطه برون گرایی (13/0-) و با وجدان بودن (15/0-) برشدت علائم بیماری اثر غیر مستقیم و معنی داری دارد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر این است که متغیرهای ویژگی های شخصیتی و سبک ارتقاء دهنده سلامت با شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه رابطه داشته و اثر مستقیم و غیرمستقیمی بر آن داشتند. لذا آگاهی متخصصان از این متغیرها جهت ارتقای سبک زندگی افراد مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه می تواند کمک کننده باشد.