محسن قضاتلو

فضاهای بی دفاع تأثیرات مختلفی بر فضاهای شهری و زندگی شهروندان می گذارند که تأثیر بر افزایش جرائم و کاهش احساس امنیت شهروندان مهم ترین تأثیرات آن می باشد. شناسایی و بررسی نقش فضاهای بی دفاع شهری در وقوع جرم با تأکید بر منطقه 9 شهر تهران پرداخته شده است .روش تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی براساس فرمول کوکران تعداد 150 نفر به عنوان جامعه نمونه مشخص شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS و مدل وایکور انجام گرفت. معیارهای ناهنجاری اجتماعی، کمبود امکانات روشنایی و آلودگی نیز به ترتیب رتبه های اول تا سوم را کسب کرده اند. معیار ناهنجاری اجتماعی با وزن 2752/0 بیشترین وزن را کسب کرده بنابراین از اهمیت بیشتری نسبت به سایر معیارها برخوردار است. رتبه بندی براساس شاخص ویکور نشان داد محله استاد معین بهترین وضعیت را در بین سایر محله های منطقه 9 دارد. ناهنجاری اجتماعی با بتای 398/0 بالاترین تأثیر را بر کیفیت فضایی نسبت به کاربری های نامناسب و کمبود فضای تفریحی داشته است. مجموع متغیرهای بکار رفته (کیفیت فضایی و کیفیت اجتماعی و روان شناختی) 1/55% از واریانس فضای بی دفاع شهری را پیش بینی می کند. کیفیت فضایی، اجتماعی و روان شناختی در سطح (01/0<α)، قادر به پیش بینی فضای بی دفاع شهری منطقه 9 شهرداری تهران می باشند. ناامنی و نامطلوبیت محله منطقه 9 شهر تهران از حیث فضاهای بی دفاع و برخورداری این فضاها از چندین شاخص است. نبود برنامه مشخص از سوی سازمان های مرتبط برای چنین فضاهایی، چیزی جز تشدید خشونت، ناامنی، افزایش نرخ بزهکاری و خروج جمعیت بومی محله به همراه ندارد.

زمینه و هدف: در برنامه ریزی شهری، ایمنی و امنیت یکی از مؤلفه های مهم در تعیین کاربری های شهری است. ایمنی و امنیت از ابتدایی ترین اصول دست یابی به استانداردهای آسایش شهری محسوب می شود. در فرآیند شکل گیری و بروز رفتارهای خشونت آمیز عوامل متعددی نقش دارند. از جمله مهم ترین آن ها می توان به فضاهای بی دفاع اشاره کرد که به دلیل ویژگی های کالبدی و اجتماعی، فرصت بزهکاری و خشونت در آن ها بالاست. در این راستا، هدف از این پژوهش بررسی نقش فضاهای بی دفاع شهری با توجه به عوامل کلیدی کالبدی، اجتماعی و روانشناسی منطقه (۹) شهر تهران است. روش: روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و در سه مرحله رتبه بندی شهرها و توزیع آن ها بر حسب عامل جمعیت، بررسی عوامل مؤثر بر توزیع جمعیت در مناطق شهری و وزن دهی مناطق بر حسب عوامل غیردفاعی و استفاده از دو فن «آنتروپی» و «ویکور» بود. جامعه آماری کل منطقه (۹) تهران را شامل می شد که بر اساس فرمول «کوکران» تعداد (۱۵۰) نفر به عنوان جامعه نمونه مشخص شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به وسیله نرم افزار «اس پی اس اس» و مدل «ویکور» انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که از میان معیارهای پژوهش، معیار ناهنجاری اجتماعی با وزن (۲۷۵۲/۰) بیشترین وزن را کسب کرده؛ بنابراین از اهمیت بیشتری نسبت به سایر معیارها برخوردار است. معیارهای کمبود امکانات روشنایی و آلودگی نیز به ترتیب رتبه های دوم و سوم را کسب کرده اند. همچنین بر اساس شاخص «ویکور» محله استاد معین بهترین وضعیت را در بین سایر محله های منطقه (۹) دارد. نتیجه گیری: نتایج نهایی پژوهش نشان می دهد، منطقه (۹) از نظر آسیب پذیری کالبدی در سطح متوسط قرار دارد؛ بنابراین برنامه ریزی برای تدوین طرح کاهش خطر در شرایط بحران و موقعیت آسیب زا بر اساس توزیع خدمات ایمنی پیشنهاد می شود.