برونو کایون

تعادل ذهنی نوعی آگاهی پذیرا همراه با نگرشی غیر واکنشی است که به عنوان مؤلفه اصلی تمرین ذهن آگاهی بوده و ساز و کار کلیدی مداخلات بر پایه ذهن آگاهی است. هدف از این پژوهش بررسی اعتبار و قابلیت روان سنجی نسخه فارسی مقیاس تعادل ذهنی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش تمامی مراجعان مراکز مشاوره و روان درمانی شهر تهران در سال 1399 بودند که 315 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل مقیاس تعادل ذهنی(ES-16) (راجرز، شیرز و کایون، 2020) پرسشنامه خودکنترلی(SCQ) (تانجی، بامیسر و بون، 2004) و مقیاس تحمل پریشانی (DTS) (سیمونز وگاهر، 2005) بودند. داده های پژوهش به روش تحلیل عاملی تأییدی (CFA)، آلفای کرونباخ و ضریب پیرسون با استفاده از نرم افزارهای SPSS 24 و AMOS 22 تجزیه وتحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که نسخه ایرانی مقیاس تعادل ذهنی شامل 16 سؤال و دو خرده مقیاس است. شاخص های برازش مدل تحلیل عاملی تأییدی برازش مناسب مدل را تأیید نمود. بین مقیاس تعادل ذهنی با تحمل پریشانی و خودکنترلی رابطه مستقیم معنادار برقرار بود(01/0p<) .آلفای کرونباخ برای کل مقیاس 79/0 به دست آمد. نسخه فارسی مقیاس تعادل ذهنی از ویژگی های روان سنجی مناسبی برخوردار است و می تواند مورد استفاده قرار گیرد.