امین مهدی نیا اسبویی

یکی از منابع دولت، وصول مالیات از شرکت ها است. شواهد تجربی نشان می دهد که شرکت ها در تلاشند مالیات بر درآمد خود را کاهش داده یا به تعویق بیندازند. اجتناب مالیاتی از جمله ابزارهایی است که شرکت ها ممکن است برای کاهش مالیات در صورت لزوم استفاده کند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر خودشیفتگی مدیران بر اجتناب مالیاتی است. به همین منظور، داده های مربوط به شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ده ساله بین سال های 1392 الی 1401 برای 95 شرکت استخراج و از نرم افزار آماری ایویوز 8 استفاده گردید. پژوهش حاضر از بعد نتیجه، یک پژوهش کاربردی است. پس از تجزیه و تحلیل های آماری، نتایج حاصل از فرضیه-های پژوهش حاکی از آن است که خودشیفتگی مدیران بر اجتناب مالیاتی تاثیر مثبت و معناداری دارد. بدین معنی که هر چه میزان خودشیفتگی مدیران افزایش یابد اجتناب مالیاتی نیز افزایش می یابد.

تجربه کشورهای پیشرفته و مطالعات مختلف در زمینه رشد اقتصادی کشورها در طول زمان و یا در میان کشورها، نشان داده است که توضیح نرخ رشد اقتصادی تنها از طریق عوامل مرسوم؛ مانند سرمایه و نیروی کار، نتایج دقیقی به دست نمی دهد و سرمایه انسانی به عنوان یک متغیر اصلی باید وارد مدل های رشد شود. به همین منظور، پژوهش حاضر بر آن است که به بررسی تأثیر سرمایه انسانی و کارایی سرمایه گذاری بر ریسک بانک ها بپردازد. داده های مربوط به بانک های پذیرفته شده در بورس و فرابورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ده ساله بین سال های 1392 الی 1401 برای 22 بانک استخراج و از نرم افزار آماری ایویوز 8 استفاده گردید. پژوهش حاضر از بعد نتیجه، یک پژوهش کاربردی است. پس از تجزیه و تحلیل های آماری، نتایج حاصل از فرضیه های پژوهش حاکی از آن است که بین سرمایه انسانی و ریسک بانک ها و بین کارایی سرمایه گذاری و ریسک بانک ها رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر خودشیفتگی مدیران بر ارزش شرکت ها است. به همین منظور، داده های مربوط به شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ده ساله بین سال های 1390 الی 1399 برای 85 شرکت استخراج و از نرم افزار آماری ایویوز 8 استفاده گردید. پژوهش حاضر از بعد هدف، از نوع توصیفی و تحلیلی؛ از بعد فرآیند نوع پژوهش، کمی؛ از بعد منطق، یک پژوهش استقرایی و از بعد نتیجه پژوهش، یک پژوهش کاربردی است. پس از تجزیه و تحلیل های آماری، نتایج حاصل از فرضیه های پژوهش حاکی از آن است که خودشیفتگی مدیران بر ارزش شرکت ها تاثیر منفی و معناداری دارد. اگر در سازمانی افراد خودشیفته وجود داشته باشند، به دلیل حاکم بودن رابطه سلطه و آزار دیگران و همچنین به دلیل اینکه تصمیم گیری ها در چنین سازمانی مبتنی بر هیجان است، فعالیت و عملکرد سازمان دچار اختلال خواهد شد. با توجه به اینکه مسئولیت تهیه گزارش های مالی با مدیریت شرکت هاست، بنابراین امکان ارائه اطلاعات نادرست در صورت های مالی وجود دارد که در نتیجه موجب خدشه دار شدن ارزش و اعتبار آن شرکت خواهد شد.