فرشته کورنگ بهشتی

هدف: پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبک های فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در شهر اصفهان بود روش : در این مطالعه ی کارآزمایی 50 نفر از مادران دارای کودکان 10-3 ساله ی مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در اصفهان در سال 1397 وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو ارایه شد. گروه دوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل آزمون های آنووا، کروسکال- والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: آموزش رو در روی بر بهبود مشکلات سلوک (P=0/03)، یادگیری (P=0/04)، بیش فعالی (P=0/007)، رفتار تکانه ای (P=0/008) و اضطراب (P=0/02) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی- روانی (P=0/7) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: آموزش والدین کودکان دچار مشکلات سلوک، یادگیری، بیش فعالی، رفتار تکانه ای و اضطراب با شیوه ی آموزش رو در روی والدین در بهبود مشکلات کودکان موثر بود.

مقدمه: ازدواج نخستین پیمان عاطفی و قانونی در زندگی ما به شمار می آید. سرخوردگی و فرسودگی زناشویی ، کاهش تدریجی دلبستگی عاطفی به همسر است که با احساس بیگانگی، بی علاقگی و بی تفاوتی زوجین به یکدیگر و جایگزینی عواطف منفی به جای عواطف مثبت همراه است و با توجه به این مسئله هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر عزت نفس، کمالگرایی و فرسودگی زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان است. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان است. نمونه پژوهش تعداد 40 نفر بطور تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند، گروه آزمایش متشکل از 20 نفر از زنان مراجعه کننده که آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی را در طول 10 جلسه هفتگی دریافت کردند و گروه گواه متشکل از همین تعداد افراد، که این آموزشها را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های عزت نفس(کوپر اسمیت)،کمال گرایی(هیل) و فرسودگی زناشویی(پانیز)، بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی 2 گروه آزمایشی وگواه انجام شد. برای تحلیل داده ها از شاخص آماری تحلیل کوواریانس، در نرم افزار spss استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی، موجب کاهش معناداری در میانگین نمرات و فرسودگی زناشویی گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه گردید. همچنین این آموزشها، موجب افزایش معناداری در میانگین نمرات عزت نفس در بین گروه آزمایشی شد، اما این آموزش ها موجب کاهش معناداری در کمال گرایی نگردید.

هدف مقاله حاضر بررسی نقش تعادل زندگی- کار و استرس شغلی در کیفیت زندگی زناشویی در بین پیراپزشکان که به علت مشکلات خانوادگی معمولا نمی توانند وظایفشان را در محیط کار پوشش دهند. این شرایط استرس زا در کیفیت زندگی زناشویی و تعادل کار- زندگی مؤثر بود که در مقاله حاضر بررسی متغیرهای در بین 480 پیراپزشک شاغل در شهر اصفهان که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و فرمول کوکران 103 نفر انتخاب شد و از پرسشنامه های کیفیت زناشویی پری (2004)، مقیاس تعادل زندگی و کار فیشر (2003) و پرسشنامه استرس شغلی HSE (2009)، جهت گردآوری اطلاعات استفاده شد. نتایج حاصل از برآورد مدل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 نشان دادند، استرس شغلی و عدم تعادل کار- زندگی باعث کاهش کیفیت زناشویی می شود و هر واحد استرس شغلی و تداخل کار- خانواده، میزان کیفیت زناشویی را به ترتیب به اندازه 22/. و 31/. کاهش می دهد. همچنین، از بین متغیرهای پیش بین پژوهش و مولفه های آن، استرش شغلی و تداخل زندگی با کار بهترین پیش بینی کننده کیفیت زناشویی هستند و 14 درصد از تغییرات کیفیت زناشویی را در پیراپزشکان تبیین می کند. بنابراین می توان گفت، استرس شغلی و تداخل کار- خانواده،کیفیت زناشویی پیراپزشکان را تحت تأثیر قرار می دهد؛ بنابراین مدیر بیمارستان ها و درمانگران خانواده در برنامه ریزی و درمان به نقش استرش شغلی و تداخل زندگی- کار توجه داشته باشند.