فرشته جبل عاملی

روان شناسی یکی از اولین رشته های علمی بود که همجنس گرایی را به عنوان پدیده ای مجزا بررسی کرد. سالیان درازی طی قرن بیستم وهمچنین پیش از آن، روان شناسی رایج و استاندارد زمانه، همجنس گرایی را در قالب الگوهای آسیب شناسانه و به صورت یک بیماری روانی مشاهده می کرد. مطالعات علمی در مبحث همجنس گرایی به مرور زمان نشان داد که مستندات تجربی از دسته بندی همجنس گرایی به عنوان یک اختلال پشتیبانی نکرده و محسوب نمودن آن به عنوان یک بیماری پایهٔ علمی ندارد. با این حال روان شناسی به عنوان یک رشته علمی طی سال ها دچار تکامل شده و موضعش نسبت به همجنس گرایی نیز تغییر یافته است. در علم روانشناسی به خصوص روانشناسی جنسی و تربیتی، با توجه به جریان مدرنیسم و پست مدرنیسم در جامعه غربی، نوع نگاه به این مسئله به طور کامل و با زوایای مختلف و همچنین با توجه به ایجاد جامعه و انجمن های همجنس گرایی در غرب، مسئله همجنس گرایی با نگاهی تفصیلی و روشن بیان شده است. ولی آنچه در این تحقیقات مورد توجه قرار گرفته، بیشتر در اثبات و مشروعیت بخشیدن به این نوع گرایش می باشد و کمتر سخنی از آسیب ها و صدمات ناشی از این نوع گرایش جنسی به میان آمده است. همجنس گرایان ممکن است صرفاً به دلیل گرایش جنسی خود، یا به دلایل دیگری مانند رفتار ناسازگار با جنسیت، ظاهر خاص، عادت های غذایی و مانند آن دشواری هایی متحمل شوند و این منجر به قرار گرفتن آن ها در معرض مشکلات روانی (از قبیل اضطراب، افسردگی، یا اعتیاد) می گردد. در این پژوهش قصد داریم به بررسی و شناخت پدیده همجنس گرایی از دیدگاه اسلام و روانشناسی اسلامی بپردازیم.