مجتبى بنى ابراهیمى

با آغاز قرن بیستم مشاهده می شود که فضاهای موزه ای و نمایشگاهی روند توسعه جدیدی را آغاز نموده و این مراکز از درک سنتی موزه داری دور شده و به مراکز چند منظوره علمی، تاریخی و آموزشی تبدیل شده اند. با توسعه مفهوم نمایشگاه، وحدت بین رشته ای افزایش یافته و خود فضا نیز در طراحی گنجانده شد تا ارتباطات چند لایه ای برقرار شود. امروزه دیگردر موزه ها فقط اشیا به نمایش گذاشته نمی شوند، بلکه نمایشگاه خود به یک اثر هنری تبدیل شده است.به همین منظور برای نمایش اثربخش تر مجموعه ها و رساندن پیام به بازدیدکنندگان، طراحی فضایی مناسب برای این مکان جهت تعامل و ارتباط بهتر با بازدیدکنندگان از اهمیت ویژگی برخوردار شده است. در این پژوهش جهت بررسی المان های موثر در طراحی موزه و نمایشگاه ها در معماری اسلامی و غربی، به روش توصیفی – تحلیلی اقدام شده و داده های مورد نظر با روش اسنادی، کتابخانه ای جمع آوری شده است. نتایج حاصل از بررسی ها نشان می دهد که در طراحی فضاهای نمایشگاهی و موزه ها سه المان اصلی فیزیکی، آگاه سازی و فنی دخیل هستند که هر یک از آنها نیز به مولفه های دیگری تقسیم میشوند. برای موفقیت در دستیابی به اهداف برپایی هر نمایشگاهی، سه عنصر مهم بازدیدگننده، هنرمند و تنظیم کننده وجود دارد که هر کدام برای تامین نتایج مورد انتظارمان بسیار مهم میباشند.