پریسا ابراهیمی سه یک آب

گردشگری به عنوان بزرگ ترین صنعت خدماتی دنیا، نقش و جایگاه ویژه ای در توسعه منطقه و شهر دارد. گردشگری خلاق شکل جدیدی از گردشگری فرهنگی است و به بازدیدکننده ها و گردشگران امکان می دهد از طریق شرکت فعال در برنامه های آموزشی بومی، قابلیت های خلاقانه خود را به منصه ظهور برسانند. ازاین رو تمامی ابعاد و زمینه های گردشگری بومگردی شیروان را باید به خوبی شناخت و در جهت توسعه واقعی منطقه بکار گرفت، لذا جهت استفاده حداکثری از قابلیت های بومی در مجموعه ای که دارای پتانسیل های گردشگری متنوع و منحصربه فرد و خلاقمند باشد و نیز در محرومیت زدایی منطقه مؤثر واقع گردد، ضروری است. شهر شیروان در استان خراسان شمالی، دارای جاذبه های طبیعی، فرهنگی و تاریخی است و می تواند ازجمله کانون های پرجاذبه برای توسعه گردشگری ایفای نقش کند. مقاله حاضر با استفاده از تحقیق کاربردی ازنظر ماهیت توصیفی و تحلیلی است، در این پژوهش ابتدا شاخص های نظری مؤثر در بومگردی گردشگری تبیین شده و سپس به بررسی معیارهای کالبدی رونق بخشی منطقه در قالب متغیرهای شهر خلاق و شاخص نظری شهر خلاق پرداخته شد. یافته های به دست آمده با توجه به آمارهای بررسی شده نشان می دهد که تمایلات و پتانسیل های جامعه میزبان (سرویس دهندگان) و جامعه گردشگران (سرویس گیرنده) در کنار خصوصیات منطقه ای شیروان و سازگاری منطقه با مفهوم شهر خلاق و عوامل بومگردی آن برای حصول رسیدن به هسته ای کوچک از شهر خلاق ارتباط مستقیم دارد.