رضا یکتاپور

در سال های اخیر که شاهد تحول سریع علوم و فنون هستیم به صراحت می توانیم این تغییر و تحول را در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و امنیتی شهرها به خصوص بافت های مختلف آن شاهد باشیم. این تحولات خود نیازمند به بازنگری در خصوصیات شهری را دو چندان می کند و به طبع آن مباحث مربوط به نوسازی و بهسازی شهرهای دارای پیشینه تاریخی مطرح می شوند. ضرورت انجام این تحقیق امکان سنجی ظرفیت زیست اجتماعی در محلات بافت قدیم شهر کرمان است که بر اساس روش تحقیق تحلیلی – توصیفی و مبتنی بر پیمایش های میدانی و مطالعات کتابخانه ای و با استناد به اسناد و نقشه های مختلف و همچنین تکمیل پرسشنامه های طراحی شده و مراجعه به سایت های اینترنتی انجام گرفته است. اطلاعات نیز بر اساس شاخص هایی که ارتباط معنی داری با حیات شهری در نقاط مختلف شهر دارند در نظر گرفته شده است که بررسی معیارهایی مانند پویایی و تحرک اجتماعی، مشارکت، امنیت، احساس تعلق، تنوع اجتماعی و شرایط اقتصادی ساکنین که در نهایت توسط مدل الکتره از سری مدل های چند شاخصه که منجر به اولویت بندی محلات شهری خواهد شد استفاده می شود. نتایج نشان داد که با توجه به شاخص های انتخابی در راستای ارزیابی پتانسیل تجدید حیات شهری، محله خواجه خضر بیشترین و محله گلبازخان کمترین توان را به خود اختصاص داده اند.