تاز واه ما

اهداف: همه گیری بیماری کرونا در سال 2019 (COVID-19) به عنوان بزرگ ترین بحران بهداشت جهانی در دهه های اخیر درنظر گرفته می شود. تغییرات در حوزه های اصلی زندگی به دلیل راهبردهای کنترل عفونت به اختلال عملکردی ناشی از پریشانی عاطفی شبیه است و بسیاری از افراد را در معرض خطر بیشتری از شرایط روانی قرار می دهد. با این حال، همه گیری COVID-19 و فاصله گذاری اجتماعی مرتبط با آن، استفاده از تلفن های هوشمند برای دریافت اطلاعات مربوط به COVID-19 در سال گذشته را به طور گسترده افزایش داده است. استفاده بیش از حد از تلفن های هوشمند پیامدهای زیان باری دارد. مطالعه حاضر به بررسی علائم اضطراب عمومی و اضطراب ناشی از COVID-19 و تأثیر آن ها بر شدت استفاده مشکل زا از تلفن هوشمند پرداخت. مواد و روش ها: افراد بزرگسال 18 تا 75 سال با نمونه گیری طبقه ای و احتمالی از یک پایگاه داده نماینده جمعیت، انتخاب شدند. در بین 1080 چینی هنگ کنگ (18 تا 75 سال)، یک نظرسنجی مقطعی مبتنی بر وب بین تاریخ 23 جولای تا 25 اوت سال 2020 (دوره شیوع موج سوم کووید 19 در هنگ کنگ) انجام شد. شرکت کنندگان با معیارهایی از جمله مقیاس افسردگی اضطراب استرس -21، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر-7 و فرم کوتاه مقیاس اعتیاد به تلفن هوشمند مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مدل سازی معادلات ساختاری و نسخه 22 نرم افزار Amos برای ارزیابی ارتباط بین علائم اضطراب عمومی، اضطراب ناشی از COVID-19 و شدت استفاده مشکل زا تلفن هوشمند استفاده شد. یافته ها: با استفاده از نمرات برش تعیین شده، نتایج ما نشان داد شیوع سطح اضطراب متوسط ​​در حدود 22 درصد از شرکت کنندگان وجود دارد. با استفاده از ودلسازی معادلات ساختاری، هم علائم اضطراب عمومی و هم اضطراب ناشی از COVID-19 با شدت استفاده مشکل زا تلفن هوشمند مرتبط بودند. علاوه بر این اضطراب COVID-19 تا حدی میانجی روابط بین عوامل زمینه سازاضطراب عمومی با شدت استفاده مشکل زا تلفن هوشمند است. نتیجه گیری: این مطالعه داده های اولیه را در مورد وضعیت سلامت روان افراد مبتلا به کووید 19 ارائه می دهد. همچنین روابط بین اضطراب ناشی از COVID-19 و شدت استفاده مشکل زا تلفن هوشمند را به عنوان یک مکانیسم مقابله مورد بررسی قرار داد.