بهناز مروتی

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، پیشبینی خیانت زناشویی بر اساس عملکرد جنسی و سبکهای عشقورزی در زوجین است. روش پژوهش: این پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زوجهایی که در طی دوران زناشویی با گذشت حداقل 3 سال از زندگی مشترک، حداقل یکبار تجربه خیانت (به صورت رابطه مجازی، پیامک یا تماس تلفنی و رابطه جنسی) در زندگی زناشویی داشتهاند و برای حل مشکلات خود به مراکز مشاوره سطح شهر تهران مراجعه کردهاند، بود که 240 نفر از آنها به عنوان نمونه به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامههای نگرش نسبت به روابط فرازناشویی ویتلی (2008)، عملکرد جنسی فرجنیا و همکاران (1393) و سبکهای عشقورزی استرنبرگ (1997) که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرمافزار SPSS-23 بهره برده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خیانت زناشویی و عملکرد جنسی و بین خیانت زناشویی و سبکهای عشقورزی رابطه معنادار وجود دارد و (56/0=2R). تبیین کننده خیانت زناشویی است؛ همچنین نتایج پژوهش حاکی از آن بود عملکرد جنسی با ضریب بتای 27/0- و سبکهای عشقورزی با ضریب بتای 16/0- پیشبینیکننده خیانت زناشویی است. نتیجه گیری: بین عشق و تداوم رابطه عاشقانه، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و هر چه قدر عشق و علاقه بین زوجین بیشتر باشد، آنان از تعهد و رضایتمندی بیشتری برخوردار خواهند بود.