فرخنده منصوریان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش اخلاق حرفه ای معلمان بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهر بوشهر بودند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد. پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و گواه انجام شد. اعتبار و روایی بسته آزمایشی به تایید 15 نفر از اساتید علوم تربیتی رسید. ابزار سنجش پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی شرر و مادوکس (1982) بود یافته های تحقیق نشان داد که پس از تعدیل اثر پیش آزمون، تاثیر آموزش اخلاق حرفه ای معلمان بر خودکارآمدی تحصیلی معنی دار بود. ضریب اتا نشان می دهد که 33/9 درصد خودکارآمدی تحصیلی توسط آموزش اخلاق حرفه ای معلمان قابل تبیین است. برآورد پارامتر در پس آزمون گروه آزمایش نشان داد که اندازه اثر گروه آزمایش در سطح 001/>P معنی دار است. اندازه اثر اخلاق حرفه ای معلمان بر خودکارآمدی تحصیلی بین 4/41 تا 9/60 واحد افزایش خودکارآمدی تحصیلی است نتایج نشان داد دانش آموزانی که معلمان آنان با اخلاق حرفه ای بالا در کلاس تدریس می کردند، از خودکارامدی تحصیلی بالاتری نسبت به دانش آموزانی که معلمان آنان تحت آموزش قرار نگرفته بودند، برخوردار بودند.

هدف پژوهش حاضر بررسی روش تدریس مسأله محور و اهمیت و نقش آن در تعالی تربیت دینی دانش آموزان است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که حل مسأله در بالاترین سطح فعالیت شناختی انسان قرار دارد و از ارزشمندترین اهداف تربیتی و آموزشی به حساب می آید. مهارت حل مسأله، فرایندی نظام مند است و با توانایی در شناخت مسأله و گذراندن مراحل آن، بر تحلیل مسأله تمرکز دارد. با توجه به اهمیت شناخت مفاهیم دینی، تبدیل آنها به باورهای قلبی و کاربست باورها در رفتار دانش آموزان، و روش تدریس مسأله محور، می تواند با تقویت روحیه پرسش گری و قدرت تفکر، دانش آموزان را در یافتن پاسخ مناسب به پرسش ها و شبهات آنان در راستای تربیت دینی هدایت کند.