محمدرضا انجم شعاع

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی بر انگیزش شغلی و عملکرد شغلی بود. جامعه آماری تحقیق را دبیران تربیت بدنی شهر مشهد تشکیل می دادند که تعداد آنها 1300 نفر بوده و 100 نفر به وسیله نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردیدند. آزمودنی ها ابتدا به وسیله پرسشنامه انگیزش شغلی باچبر و همکاران (1990) و عملکرد شغلی کنوی (1999) مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس به مدت 20 جلسه تحت آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی قرار گرفتند. سپس مجددا آزمون های انگیزش شغلی و عملکرد شغلی از آزمودنی ها گرفته شد و نتایج مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین نقش انگیزش شغلی به عنوان متغیر میانجی با عملکرد شغلی نیز مورد بررسی قرار گرفت. داده ها به وسیله آزمون های کلوموگروف اسمیرنف، آزمون تی، تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی به طور معنی داری بر انگیزش شغلی و عملکرد شغلی به اثبات رسید. همچنین انگیزش شغلی و عملکرد شغلی نیز دارای همبستگی مثبت و معنی دار می باشند. با توجه به نتایج لازم است تا با توجه به اثر معنی دار آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی بر انگیزش شغلی و عملکرد شغلی در دبیران زمینه ارتقای عملکرد آنان را فراهم نمود و در توسعه ورزش و تربیت بدنی در جامعه اثرات مفیدی را ایجاد نمود.

هویت مذاهب اسلامی وابستگی شدیدی به قرآن و تفسیر آن دارد و از جانب دیگر، جوهر و هویت قرآن، چیزی به جز توحید نیست. پژوهش حاضر با مطالعه کتابخانه ای تفاسیر منتخب و برجسته شیعی، اشعری و معتزلی اثبات می کند که اصیل ترین ایده و فرایند تقریب، تئوری توحید بنیان تقریب است. بر همین اساس، تقریب همچون تمام آموزه های اسلامی، ریشه از توحید می گیرد و در جهان مفاهیم با مرکزیت توحید و بر مدار عقل و حکمت، به جنبش در می آید. حداقل نتیجه اثبات تئوری حاضر، دو قاعده بنیادین تقریبی است: نخست اینکه نسبت به نصوص توحیدی، مذاکره هیچ منطق و اعتباری ندارد، اما درباره ظواهر، مجملات و متشابهات می توان به دنبال همراهی و هماهنگی بود؛ دیگر اینکه، تفاوت به سبب تناقض و یا تخالف رخ می دهد. تفاوت ها تا جایی که به نقض باور توحید منجر نشود، در دایره تقریب و همراهی واردند و چون تناقض بروز کند، تقریب، معنا و کاربردی ندارد.