محمدعلی وفاپور

در این تحقیق به بررسی تأثیر سیاست های تأمین مالی بر هزینه نمایندگی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. رابطه نمایندگی نوعی قراردادی است که طبق آن مالک، نماینده را جهت انجام امور عملیاتی مامور و در این راستا اختیاراتی درباب اتخاذ تصمیم به وی تفویض می شود. با شکل گیری رابطه نمایندگی، هزینه نمایندگی، ناشی از تضاد منافع بین طرفین ایجاد می شود. هزینه نمایندگی اثر معکوس بر شرکت داشته، از این رو شرکت ها به دنبال کنترل و کاهش چنین هزینه هایی می باشند. در تحقیق حاضر برای هزینه نمایندگی از شاخص q توبین به عنوان معیار اندازه گیری استفاده شده است. تحقیق حاضر از نوع تحقیق کاربردی و هدف از آن بررسی رابطه بین اهرم مالی، سود سهام نقدی و نسبت بدهی شرکت ها بر هزینه نمایندگی است. پس از حذف سیستماتیک 186 شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. در تحقیق حاضر برای وجود همبستگی خطی بین متغیرهای مورد بررسی، آزمون ضرایب همبستگی پیرسون اجرا شده و همچنین آماره دوربین واتسون 1. 822 نیز نشان می دهد که در اجزای مدل رگرسیون همبستگی سریالی مرتبه اول وجود ندارد و در کل می توان به نتایج براورد شده اتکا نمود. یافته های تحقیق حاکی از عدم وجود رابطه بین اهرم مالی و هزینه نمایندگی می باشد. همچنن وجود رابطه مثبت و معنادار بین سود سهام نقدی و هزینه نمایندگی تایید گردید. نهایتاً نتایج وجود رابطه منفی و معنادار بین نسبت بدهی و هزینه نمایندگی را تایید می کنند.