سید علیرضا حامدی

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی عوامل انگیزشی و بازدارنده ی فلش پکرها در ایران به عنوان سبکی جدید در حوزه گردشگری می باشد. بدین منظور، برای گردآوری داده ها، از مصاحبه ی نیمه ساختاریافته استفاده شد. تحلیل محتوای یافته ها نشان داد که عوامل مؤثر در انتخاب سفر به سبک فلش پکری در شهرهای ایران در دو مضمون عوامل پیش ران و عوامل پیش خوان طبقه بندی می شود. عوامل پیش ران، شامل دو مقوله عوامل فردی با چهار مؤلفه تجربه گرایی، خودشکوفایی، فرار از روزمرگی و افزایش اطلاعات عمومی بوده و عوامل اجتماعی، شامل تجربه سه مقوله آزادی، استقلال و آسایش در سفر می باشد. عوامل پیش خوان، شامل مقوله عوامل حاضر در مقصد با دو مؤلفه جاذبه های گردشگری مقصد و کسب علم یا مهارت آموزی می باشد. همچنین، بررسی عوامل بازدارنده از سفر به سبک فلش پکری در سه مضمون اصلی زیرساخت ها، عوامل امنیتی و عوامل ارتباطی طبقه بندی می گردد. زیرساخت ها شامل دو مقوله زیرساخت های بهداشتی و زیرساخت های رفاهی می باشد. زیرساخت های بهداشتی شامل دو مؤلفه آلودگی محیط زیست و کمبود خدمات درمانی بوده و زیرساخت های رفاهی شامل کیفیت حمل و نقل و مکان های اقامتی می باشد. عوامل امنیتی شامل مقوله امنیت اجتماعی بوده که به دو مؤلفه امنیت فیزیکی و روانی تقسیم می گردد. عوامل ارتباطی نیز شامل مقوله فناوری و ارتباطات می باشد که در دو مؤلفه پوشش شبکه و فیلترینگ طبقه بندی می گردد. در نتیجه، یکی از عوامل مهم در طبقه بندی و شناسایی انواع گردشگران شناخت انگیزشی آن ها می باشد که نقش مهمی در پیش بینی رفتار مصرف کننده در حوزه بازاریابی و همچنین تنظیم میزان عرضه و تقاضا در حوزه ی گردشگری دارد.