فرشته خوش اخلاق

هدف پژوهش حاضر تأثیر روش کیفیت آموزشی گروهی (QCT) بر امنیت روانی اجتماعی نوجوانان دختر بی سرپرست بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان دختر بدون سرپرست 12 تا 18 ساله شهر تبریز که در مراکز وابسته به بهزیستی شهرستان تبریز نگهداری می شدند که از بین آنها نمونه ای به تعداد30 نفر از نوجوانان دختر بی سرپرست به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش کیفیت گروهی (QCT) موسلی (2014) آموزش دیدند و هر دو گروه کنترل پرسشنامه امنیت روانی زارع و امین پور(1390) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند و داده ها با استفاده از آزمون کواریانس چند متغیره در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. بین مؤلفه های امنیت روانی (ناسازگاری محیطی، پارانویا، اعتقاد به خود، اشتیاق به زندگی، افسردگی، احساس سعادتمندی، امنیت اجتماعی، خودآگاهی، اعتماد به نفس، احساس عصبانیت، یاس و ناامیدی، احساس حقارت، سازگاری با دیگران) در گروه آزمایش و گروه کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (05/0<P). ولی در مؤلفه های علاقه به زندگی و احساس سلامت بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری مشاهده نگردیده است(05/0<P). از این رو با توجه به نتایج به دست آمده می توان آموزش کیفیت گروهی (QCT) را به عنوان یک روش تأثیرگذار بر بهبود مهارت های اجتماعی، شایستگی های اجتماعی و امنیت روانی و اجتماعی نوجوانان دختران بی سرپرست در نظر گرفت.