میترا زیوری

 اغلب آسیب های ورزشی در زمان خستگی رخ می دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر خستگی بر فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد مبتلا به زانوی پرانتزی طی دویدن با کفش چابکی است. در این مطالعه نیمه تجربی 14 نفر مرد مبتلا به زانوی پرانتزی و 15 فرد سالم در دامنه سنی 20 تا 30 سال شرکت کردند. برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات از سیستم الکترومایوگرافی بایومتریک استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت عضله سرینی میانی در گروه سالم از با گروه پای پرانتزی بزرگ تر است. اثر عامل خستگی بر فعالیت عضله درشت نی قدامی طی فاز پاسخ بارگذاری از لحاظ آماری معنادار بود. به طور کلی، با توجه به عملکرد متفاوت دو عضله درشت نی قدامی و نیم وتری طی دویدن قبل و بعد از خستگی، در افراد مبتلا به زانوی پرانتری، در مقایسه با افراد سالم، توان بخشی این دو عضله در افراد مبتلا به زانوی پرانتزی ضروری است