حمید عبدالله زاده

هدف این مطالعه تبیین نقش ساختار توانمندساز مدرسه با میانجی گری خوشبینی تحصیلی معلمان بر اثربخشی مدرسه می باشد. به منظور اجرای این پژوهش از مدارس ابتدائی پسرانه دولتی منطقه یازده شهر تهران، نمونه ای متشکل از 172 معلم با کاربست نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه ساختار توانمندساز مدرسه هوی (2003)، خوشبینی تحصیلی معلمان بیرد و همکاران (2010) و اثربخشی مدرسه هوی (2009) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها نیز از روش آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که: 1) ساختار توانمندساز مدرسه اثر مستقیم معناداری بر خوشبینی تحصیلی معلمان (27/0=β) دارد. 2) خوشبینی تحصیلی معلمان اثر مسستقیم معناداری بر اثربخشی مدرسه (46/0=β) دارد. 3) ساختار توانمندساز مدرسه اثر مستقیم معناداری بر اثربخشی مدرسه (17/0=β) دارد. 4) تأثیر ساختار توانمندساز بر اثربخشی مدرسه به صورت غیر مستقیم و از طریق خوشبینی تحصیلی معلمان معنادار (12/0=β) است. 5) مدل مفهومی ارائه شده از برازش مطلوبی برخوردار است.