مریم لگزیان

وقوع تحولات گسترده در ابعاد سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و نظامی در جهان سبب شده است که آموزش علوم زمین از جمله آموزش جغرافیا و زمین شناسی از اهمیت والایی برای برنامه ریزان و دانش آموزان برخوردار گردد. از آن جایی که «بازدیدهای میدانی» دانش آموزان را از فضای بسته و یکنواخت کلاس به طبیعت منتقل می کند و ضمن تعامل مستقیم دانش آموزان با پدیده های طبیعی، مشارکت و پژوهش فعال دانش آموزان را در حین تدریس به همراه دارد؛ شیوه آموزشی بسیار جذاب و کارآمد محسوب می شود. در این شیوه آموزشی، چون دانش آموزان  با راهنمایی معلم و آموخته های قبلی خود به مشاهده مستقیم و تعامل بی واسطه با پدیده های طبیعت می پردازند؛ بنابراین یادگیری آن نیز بسیار عمیق تر و دائمی تر است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع مختلف کتابخانه ای تدوین شده است، حاکی از آن است که اگر در آموزش جغرافیا و علوم زمین، بازدید میدانی با رعایت اصول علمی انجام شود، ضمن توسعه مهارت های یاددهی- یادگیری و بهبود کیفیت تدریس، مشارکت فعال فراگیران را به دنبال داشته و با تحقق اهداف بلندمدت آموزشی، زمینه آموزش پایدار و کارآمد این رشته را به همراه خواهد داشت.