عباس حبیب پور

هدف پژوهش حاضر تبیین اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر رضایت زناشویی و ارتقاء کیفیت زندگی می باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و شاهد انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان متأهل دانشجوی دانشگاه فرهنگیان شیراز (پردیس شهید باهنر) است. از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 60 زن از جامعه آماری انتخاب شدند که با استفاده از روش نمونه گیری در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 30 آزمودنی) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی (اینریچ) و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL)بود. ابتدا در جامعه آماری دو گروه شاهد و کنترل که به صورت تصادفی انتخاب شد و گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه ای آموزش دیدند ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره آموزش، پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. داده های بدست آمده به روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش تفکر مثبت بر رضایت زناشویی و ارتقاء کیفیت زندگی تأثیر معنادار دارد. همچنین اثر بخشی جلسات اموزش تفکر مثبت بر خورده مقیاسهای کیفیت زندگی(سلامت فیزیکی،روانی،اجتماعی)مورد بررسی قرار گرفت.