رافعه درسویی

طرح های احیا نقش مهمی در تداوم زندگی بناهای تاریخی دارند و از ارزشهای فرهنگی و کالبد بنا بصورت توامان حفاظت می کنند.احیای اصولی علاوه بر بازدهی فرهنگی و اقتصادی، رهیافتی موثر جهت تشویق مردم به مشارکت و سرمایه گذاری در حفاظت از بناها و مجموعه های تاریخی می باشد.در دوره اخیر بعضی از طرح های احیا بدون درنظرگرفتن ارزش های هنری-تاریخی بنا و با دیدگاهی صرفا اقتصادی انجام گردیدند که آسیب های متعددی را در بافت های تاریخی به همراه داشته اند. از این رو، با ضابطه مند شدن اصول احیا می توان کاربری مناسب را به بنای تاریخی اختصاص داد. بازبینی نقاط قوت و ضعف طرح های احیا می تواند در تحقق این هدف موثر باشد. این مقاله به اهمیت نقد طرح های احیا و چگونگی مداخله در بناهای تاریخی را بررسی می نماید. خانه های تاریخی بیشترین آثارباقی مانده از میراث معماری ایران میباشند که تعدد و تنوع آن ها در بافت های تاریخی پتانسیل خوبی برای تعریف محرک های توسعه ایجاد می کند. هدف از این پژوهش نقد و تحلیل ویژگی های موثر در احیا یکی از خانه های تاریخی شهر کاشان به نام «خانه ی منوچهری» است که با توجه به کاندید بودن برای جایزه ی آقاخان و رونق اقتصادی و فرهنگی که به واسطه ی کاربری اقامتی در بستر خود فراهم آورده ، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با بررسی اسناد، مطالعات میدانی و با روش تحقیق کیفی انجام شده است.