روح الله معین فر

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی رفتاری و ارتباطی بر تعارضات زناشویی و عملکرد خانواده زوج های شهر اهواز بود. روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره در شهر اهواز بودند. درمیان آن ها 30زوج با روش نمونه گیری در دسترس طبق فراخوان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار تعارضات زناشویی و سنجش خانواده استفاده شد. یک گروه آزمایش زوج درمانی رویکرد رفتاری- ارتباطی طی 8 جلسه 2 ساعته دریافت کردند و گروه دیگر هیچ درمانی دریافت نکردند و پس از اتمام برنامه درمانی پس آزمون اجرا گردید. داده ها با آزمون تحلیل واریانس تک متغیری و چند متغیری صورت گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که زوج درمانی به شیوه رفتاری- ارتباطی بر کاهش تعارضات زناشویی (86/82= F , 001/0= P ) و عملکرد خانواده (37/37= F , 001/0= P ) مؤثر بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که زوج درمانی به شیوه رفتاری- ارتباطی بر کاهش تعارضات زناشویی موثر است ؛ لذا برگزاری جلسات مبتنی بر غنی سازی روابط زوجین جهت پیشگیری و حل مشکلات زناشویی در مراکز مشاوره پیشنهاد می شود.