کامبیز نوری

با توجه به اهمیت آماده سازی در پاسخ به دو محرک در موقعیت های گوناگون ورزشی، هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر زمان پیش دوره و فواصل زمانی بین دو محرک در دوره بی پاسخی روان شناختی در ورزشکاران بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح درون گروهی بود و از نظر هدف در حوزه پژوهش های بنیادی-کاربردی است. بدین منظور 50 نفر از دانشجویان پسر ورزشکار دانشگاه شهید چمران اهواز با دامنه سنی 45/47±1/22 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده لپ تاپ ایسوز با قدرت پردازش پنج هسته ای، پرسشنامه دست برتری ادینبورگ، نرم افزار و سخت افزار ابزار سنجش دوره بی پاسخی روان شناختی بود. شرکت کنندگان به دو محرک دیداری (انتخابی) که به فاصله زمانی کمی از هم ارائه می شدند، با سریع ترین شکل ممکن پاسخ می دادند. آزمون ها به صورت تکلیف دوگانه و تکلیف تکی در پیش دوره های 1، 2، 4 و8 ثانیه و فاصله های بین محرکی 100، 250، 500 و 800 میلی ثانیه به صورت تصادفی گرفته شد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس درون گروهی در سطح معنا داری (05/0P <) تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر زمان پیش دوره و فاصله زمانی بین دو محرک معنادار بود. پیش دوره های 1 ثانیه و فاصله 100 میلی ثانیه بین دو محرک بیشترین دوره بی پاسخی روان شناختی و پیش دوره 8 ثانیه و فاصله بین دو محرک 800 میلی ثانیه کمترین دوره بی پاسخی روان شناختی را در پی داشت. این مطالعه نشان داد که الگوی دوره بی پاسخی روان شناختی در شناختن مراحل پردازش اطلاعات به وسیله دستکاری تجربی در فرایندهای آماده سازی، تحت تأثیر قرار می گیرد. در تقابل با تصور عمومی مبنی بر اینکه زمان آماده سازی روی فرایندهای پیش حرکتی عمل می کند، در پژوهش حاضر زمان آماده سازی در فرایندهای دیرهنگام حرکتی عمل کرده و وجود تنگنای پردازش را در تکالیف دوگانه تأیید می کند.