مسعود صالحی شبلیزی

انجام موفقیت آمیز درس کارورزی، به داشتن نگرش مثبت نسبت به این درس نیاز دارد. از این رو، ایجاد چنین نگرشی از طریق آموزش مهارت هایی همچون مهارت کارآفرینی به دانشجویان، ضرورتی درخور تامل است. در این راستا، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مهارت کارآفرینی در تغییر نگرش دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان اهوازنسبت به درس کارورزی است.روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پسر پردیس رسول اکرم (ص) اهواز بوده است که در مهرماه سال تحصیلی 98، به گذراندن درس کارورزی3 مشغول بودند. تعداد این دانشجویان 103 نفر بود که از میان آن ها، 40 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب، و در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. بعد از انتخاب نمونه ها و تقسیم تصادفی آن ها بین دو گروه (گروه آزمایشی و گروه گواه) و اجرای پیش آزمون، مداخله در گروه آزمایشی از طریق آموزش مهارت کارآفرینی در طی 13 جلسه 90 دقیقه ای و هر هفته دو جلسه؛ علاوه بر آم وزش موضوع ات درس ی کارورزی، انجام ش د. برای جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته ای که دارای 34 سوال و در طیف پنج درجه ای لیکرت (خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم، خیلی کم) تنظیم شده بود، مورد استفاده قرار گرفت. پایایی پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ 86/0، به دست آمد و داده ها با بهره گیری از تحلیل کوواریانس بررسی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت کارآفرینی در تغییر نگرش کلی دانشجویان، و خرده مقیاس های شناختی، رفتاری و عاطفی نگرش نسبت به درس کارورزی، موثر بوده است.

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر و مقایسه آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی بر التزام تحصیلی دانشجویان رشته عربی است. این پژوهش به شیوه آزمایشی و با دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه و طرح پیش آزمون-پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر رشته عربی دانشگاه فرهنگیان استان خوزستان می باشد. نمونه این پژوهش شامل78 نفر(16 نفر گروه آزمایشی اول، 16 نفر گروه آزمایش دوم و 16 نفر گروه گواه) می باشد. در مرحله اول از دو گروه آزمایش و گروه گواه پیش آزمون اجرا گردید، و سپس مداخله برای گروه آزمایشی اول شامل10 جلسه آموزش هوش هیجانی و برای گروه آزمایشی دوم که شامل 14 جلسه آموزش انگیزش تحصیلی بود ارایه گردید. پس از مداخله اطلاعات توسط مقیاس های التزام تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. داده های پژوهشی به کمک آزمون مانکوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل مانکووا چند متغیری و کوواریانس نشان داد که مقایسه آموزش هوش هیجانی و آموزش انگیزش تحصیلی در التزام تحصیلی و خرده مقیاس های آن (در نمره کلی التزام تحصیلی و خرده مقیاس شناختی آن) تاثیر معناداری نشد، ولی در خرده مقیاس رفتاری و عاطفی معنی دار شد، همچنین می توان نتیجه گرفت که مقایسه آموزش هوش هیجانی و آموزش انگیزش تحصیلی (هر کدام به تنهایی با گروه گواه) بر روی متغیرهای وابسته، تاثیر معنی دار را نشان دادند.