حسن جوکارقمی

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه شبکه های اجتماعی مجازی با دین گریزی جوانان می باشد. در این پژوهش چارچوب نظری مبتنی بر نظریات ساخت یابی برگر و لاکمن،  نظریه گیدنز و نظریه استفاده و خشنودی است. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و با روش پیمایشی است. جامعه آماری تمامی جوانان 29-15 ساله منطقه 15 شهر تهران است که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و بر اساس فرمول کوکران 380 نفر از جوانان منطقه 15 شهر تهران انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته می باشد. در این تحقیق تجزیه و تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان داده است که استفاده از کارکردهای اجتماعی، فرهنگی و دینی شبکه های اجتماعی مجازی در حد متوسطی است و بیش ترین جوانان در گروه کم اعتقاد قرار گرفته اند. نتایج بیانگر آن است که بین شبکه های اجتماعی مجازی و دین گریزی جوانان همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. بین کارکردهای اجتماعی شبکه های اجتماعی مجازی و دین گریزی جوانان رابطه منفی و معنادار و بین کارکردهای فرهنگی شبکه های اجتماعی مجازی و دین گریزی جوانان رابطه معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج نشان داده است که بین کارکردهای دینی شبکه های اجتماعی مجازی و دین گریزی جوانان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیونی و تحلیل مسیر  نشان داده است که کارکردهای اجتماعی شبکه های اجتماعی مجازی بیش ترین تأثیر را بر دین گریزی جوانان داشته است. طبق نتایج، شبکه های اجتماعی مجازی توانسته است 20/7 درصد از واریانس متغیر وابسته دین گریزی جوانان را تببین کند.