جواد قاسمی رزوه

شیوه متفاوت درک، سازماندهی، و نگه داری اطلاعات زبان آموزان، سبک یادگیری نامیده می شود. استفاده بیشتر و کمتر از سبک خاصی، به ترتیب اولویت اصلی و فرعی تلقی می گردد. پاسخ 235 دانشجوی زبان انگلیسی به پرسشنامه ی سبک های غالب یادگیری ادراکی رید (1984) نشان داد که سبک های یادگیری شنیداری، دیداری، لامسه ای، و حرکتی، اولویت اصلی بوده، ولی یادگیری فردی و گروهی، اولویت فرعی است. متغیرهایی مانند جنسیت، سن، ترم و مقطع تحصیلی، سطح بسندگی، و رشته تحصیلی نقش به سزا و متفاوتی در سبک یادگیری دانشجویان دارد. شیوه ی یادگیری شنیداری، اولویت فرعی دانشجویان پسر و اولویت اصلی دانشجویان دختر است. همچنین، متغیر سن و سبک لامسه، و مقطع تحصیلی و سبک های لامسه و بصری، رابطه ی معناداری را نمایان می سازد. متغیر ترم تحصیلی و سطح بسندگی با سبک خاصی، تفاوت معنادار ندارد ولی بین رشته تحصیلی و سبک یادگیری لمسی، تفاونی معنادار دیده می شود. یافته های نشان می دهد که معلمان زبان باید توجه خاص و زیادی به روش های گوناگون تدریس و مواد آموزشی متنوع، برای واکنش به سبک های یادگیری متفاوت در هنگام تدریس داشته باشند.