لیلا شقاقی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش حل مساله به مادران کودکان بیش فعال و نقص توجه بر بهبود کیفیت زندگی بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بودکه دانش آموزان 4 دبستان از منطقه دو تهران که مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه حل مسئله، گروه آموزش خانواده و یک گروه کنترل بدون درمان. والدین هر سه گروه، پرسشنامه های: مشکلات رفتاری کانرز (فرم والدین) ،حل مسئله هپنر و بیکر، کیفیت زندگی 36 سوالی ( SF-36 )، تنیدگی والدین PSI و پرسشنامه زناشویی انریچ، را تکمیل نمودند و بعد از آموزش پرسشنامه ها با استفاده از روش کواریانس مورد تجزیه و تحلیل گرفت. نتایج نشان داد آموزش حل مسأله بهتر از آموزش فرزندپروری، کیفیت زندگی والدین و سلامت روان مادران کودکان مبتلا به ADHD را افزایش می دهد و روابط والدین این کودکان را بهبود می بخشد و تنیدگی والدینی در والدین کودکان مبتلا به ADHD را کاهش می دهد . مداخله حل مسئله بهتر از مداخله فرزندپروری بود و به صورت جامع می تواند درمان های دیگر را زیر مجموعه خود قرار دهد.