سجاد جنتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر کابرگولین و HCG در ایجاد استروس سگ های ژرمن شیپرد انجام پذیرفت. در این پژوهش، 12 قلاده سگ ماده بالغ نژاد ژرمن شیپرد به دو گروه تقسیم شدند: 8  قلاده سگ که با  دوز 5 میکروگرم بر کیلوگرم داروی کابرگولین به صورت خوراکی، روزانه و 2 روز پس از شروع پرواستروس تیمار شدند و 4 قلاده سگ که گروه کنترل بودند. سگ هایی که علائم پرواستروس را نشان دادند، به 2 زیرگروه تقسیم شدند و به 4 قلاده سگ 500 واحد بین الملل هورمون HCG  به طریق عضلانی در روز اول و سوم از شروع استروس تزریق شد و 4 قلاده سگ باقیمانده نیز دارویی دریافت ننمودند. نمونه خون از تمام سگ های موردنظر هر یک روز در میان جهت اندازه گیری میزان پروژسترون اخذ گردید. وقوع پرواستروس در فاصله بین 18 الی 39 روز؛ میانگین (5/5±5/27) از شروع تجویز دارو و در بین 90 درصد سگ های تحت تیمار مشاهده شد (05/0>P). میانگین طول مدت زمان استروس در بین گروه مورد آزمایش (8/7±6/8) روز ثبت گردید (05/0>P). میزان آبستنی برای هر دو گروه از سگ های تحت تیمار 60% بود. میزان توله زایی نیز پس از ثبت سوابق زایش برای دام های آبستن HCG+ و HCG- به ترتیب (9/0±5/5) و (8/1±6/4) روز ثبت گردید (05/0>P). داد ه های به دست آمده در خصوص بروز آبستنی و استروس از طریق آزمون مربع کای و خاتمه درمان تا بروز علائم استروس از طریق نرم افزار SAS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد استروس نرمال و باروری با استفاده از کابرگولین به دست می آید و تزریق HCG تأثیر قابل توجهی بر میزان آبستنی ندارد.