بهاره رسولی

با توسعه شهرنشینی، شاهد بروز پدیده و رفتارهای مختلف از جمله پدیده وندالیسم در جوامع مختلف هستیم. امروزه، با گسترش شهرها، ناهنجاری های اجتماعی نیز گسترش می یابند که لزوم توجه جدی به این امر را بیشتر می طلبد. پدیده وندالیسم از جمله مباحثی به شمار می رود که به سرعت جوامع مختلفی را درگیر کرده و به مثابه مسأله ای جدی در حال بروز است و حتی جامعه ما را با مشکلاتی مواجه ساخته است. این مقاله تلاش دارد عوامل مؤثر بر گرایش جوانان شهر همدان به رفتار وندالیسمی با تأکید بر ضرورت نقش پلیس و امنیت اجتماعی را بررسی کند و راه-حل های مناسب برای کاهش این معضل را ارائه دهد. روش تحقیق، از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه، جوانان پسر شهر همدانی در سنین بین 27-10 ساله می باشند و با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران، تعداد500 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری نیز به صورت نمونه گیری تصادفی ساده صورت گرفت. فرضیه های این تحقیق عبارتند از: جنسیت، پایگاه اجتماعی، محل سکونت، ارتباط با همسالان و نحوه گذراندن اوقات فراغت که با متغیر رفتار وندالیستی. نتایج نشان داد که بین کلیه متغیرهای فوق با گرایش به رفتار وندالیستی، رابطه معناداری وجود دارد. پلیس به عنوان نیرویی که بالذات ماهیتی انتظامی داشته و اصولاً نظم را سر لوحه عمل و پشرفت خود می داند و می تواند با استفاده از هویت مدنی و اجتماعی خود به ایجاد نظم و برقراری امنیت پرداخته و نقش های مفید ومؤثری را نیز ایفا نماید.

پژوهش حاضر به منظورتعیین اثر بخشی آموزش مدیریت خشم در کاهش الگوهای خشونت وسلامت روان زوجین در شهر همدان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی است وبرای انجام آن از بین زوجینی که به مرکز مشاوره نیروی انتظامی شهر همدان مراجعه کرده بودند ، 40 آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب وبه طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت برنامه آموزشی مدیریت خشم قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های سلامت روان و خشونت خانوادگی قبل وبعد از مداخلات جمع آوری شدن و به وسیله تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های مدیریت خشم می تواند خشونت خانوادگی را به طور معنا داری کاهش داده و سلامت روان زوجین را افزایش دهد. میان گروه های آزمایش وکنترل از لحاظ خشونت خانگی وسلامت روان تفاوت معنا داری وجود دارد. نتایج این پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که آموزش مهارت های مدیریت خشم روش مناسبی برای کاهش خشونت خانوادگی ودر نتیجه بهبود سلامت روان زوجین می باشد. آموزش مدیریت احتمالاً از طریق تقویت مهارت های رفتاری تنظیم و تغییر کرده و ایجاد هیجانات خوشایند به زوجین کمک می کند که خشونت خودشان را کاهش دهند، در اثر این تغییرات مطلوب رفتاری و هیجانی سلامت روان زوجین بهبودیافت.