مجتبی مرادی امین

پژوهش حاضر با هدف مطالعه بررسی رابطه فرزندپروری والدین و نقش آن در ارتکاب جرم سرقت فرزندان در شهر همدان انجام شده است و سعی شده تا اثر نوع رفتار تربیتی والدین را در حوزه الگوبرداری فرزندان و نقش آن را در سرقت ایشان تبیین نماید. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه بزهکاران نوجوان و جوان محبوس در زندان شهر همدان تشکیل میدهد که از این جامعه نمونه ای با حجم 95 نفر از بزهکاران با روش نمونه گیری تصادفی، از بین نوجوانان و جوانان 18 تا 25 سال محبوس در زندان مرکزی شهر همدان در نیمه دوم سال 1394 انتخاب شدند. ابزار پژوهش را پرسشنامه شیوههای فرزندپروری والدین تشکیل داده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه شیوههای فرزندپروری والدین جمع آوری و به وسیله نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده است. و سپس برای بیان آمارهای توصیفی از شاخص های آمار توصیفی(جدول فراوانی، فراوانی درصدی، نمودار ستونی) بهره گرفته شد. و همچنین به منظور پاسخ به فرضیات تحقیق، از آزمون های آمار استنباطی(همبستگی پیرسون و خی دو) استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد بین شیوه های فرزند پروری والدین در زمینه کنترل و آزادی فرزندان با ارتکاب جرم سرقت توسط فرزندان رابطه معنادار و منطقی وجود دارد. به طوری که این والدین، فرزندان خود را بیش از حد آزاد می گذارند و از روش کنترل پرخاش جویانه و تنبیه، بیش از حد استفاده می کنند. همچنین بین شیوه های فرزندپروری والدین در زمینه سردی و گرمی روابط با ارتکاب جرم سرقت توسط فرزندان رابطه معنادار و منطقی وجود دارد. والدین جوانان مرتکب سرقت اغلب در مورد فرزندان خود از ابراز نظر منفی، خشم و عصبانیت، طرد و نادیده گرفتن فرزندان استفاده می کنند. میانگین رفتار تأیید مثبت والدین کمتر از حد متوسط است. این والدین کمتر در شیوه های تربیتی خود از رفتارها و الگوهای تأیید مثبت استفاده می کنند.