عفت صانعی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش طرحواره های هیجانی در پیش بینی گرایش به اعتیاد دانش آموزان پسر تبادکان مشهد بود. در این مطالعه توصیفی- همبستگی، از بین تمامی دانش آموزان پسر دوره اول و دوم متوسطه شهر منطقه تبادکان مشهد در سال تحصیلی 1398-1397، تعداد 100 نفر بر اساس جدول گرجسی مورگان به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسش نامه های طرحواره های هیجانی لیهی و همکاران(2002) و گرایش به اعتیاد فرچاد (1385) بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22و آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین طرحواره های هیجانی با گرایش به اعتیاد رابطه مثبت ومعنی داری وجود دارد و طرحواره های هیجانی، گرایش به اعتیاد را پیش بینی می کنند(01/0>P). بنابراین نتایج پژوهش اهمیت طرحواره های هیجانی در گرایش به اعتیاد دانش آموزان را نشان می دهد.

زمینه و هدف: سازمان سلامت جهانی به دلیل اهمیت کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان در مدرسه، موضوع بهزیستی و رضایت کلی دانش آموزان از تجارب مثبت و منفی در فعالیت های درون مدرسه را مطرح کرده است. در نتیجه شناسایی عوامل مرتبط با کیفیت زندگی دانش آموزان دارای اهمیت بسیار زیادی است. بدین ترتیب هدف مطالعه حاضر بررسی نقش مهارت های اجتماعی در پیش بینی انسجام روانی و کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی منطقه تبادکان در سال تحصیلی 1398-1397 بود که نمونه ای به حجم 384 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این مطالعه از پرسش نامه های مهارت های اجتماعی کرامتی (1386)، انسجام روانی آنتونووسکی (1993) و کیفیت زندگی در مدرسه اینلی و بورک (1989) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از نسخه 22 نرم افزار SPSS با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین مهارت های اجتماعی با انسجام روانی و کیفیت زندگی در مدرسه، رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد (0/001> P). همچنین ابعاد مهارت اجتماعی، 4/21 درصد از متغیر انسجام روانی و4/17 درصد از متغیر کیفیت زندگی در مدرسه را پیش بنی کردند (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش و بهبود مهارت های اجتماعی، انسجام روانی و کیفیت زندگی دانش آموزان در مدرسه افزایش می یابد. استلزامات نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

پژوهش حاضر باهدف مقایسه کیفیت زندگی و جهت گیری زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر و عادی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه موردپژوهش والدین تمامی دانش آموزان مدارس استثنایی و عادی منطقه تبادکان مشهد در سال تحصیلی 1397-1398 بودند که نمونه ای شامل 60 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (2000) و مقیاس جهت گری زندگی شی یر و کارور (1985) بود. تحلیل داده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج نشان می دهد که بین نمرات دو گروه والدین کودکان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر در نمرات مربوط به کیفیت زندگی و جهت گیری زندگی تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>P). لذا نتایج نشان داد که مادران کودکان کم توان ذهنی از کیفیت زندگی و نگرش خوش بینانه ی پایین تری به نسبت مادران کودکان عادی برخوردار هستند.