حسین شکیبی

مشتریان و شرکت ها معمولا ارزش را با یکدیگر خلق مشترک می کنند. این مطالعه با هدف طراحی مدل هم آفرینی ارزش برند با مشتری در صنعت لبنیات انجام شده است. پژوهش حاضر، بر اساس هدف یک پژوهش بنیادی است , بر اساس روش گردآوری داده ها یک پژوهش پیمایشی-مقطعی است. این مطالعه براساس دو رویکرد کمی و کیفی انجام شد. در بخش نخست براساس مطالعات کتابخانه ای و سپس مصاحبه های تخصصی به شناسایی شاخص های هم آفرینی ارزش برند با مشتری مبادرت ورزیده خواهد شد. پس از مرحله تحلیل کیفی به توزیع پرسشنامه و گردآوری داده ها از خبرگان مدیریت بازاریابی پرداخته می شود و پژوهش وارد فازی کمی می شود. بنابراین از این منظر مطالعه حاضر یک پژوهش آمیخته می باشد. جامعه آماری این تحقیق به دو دسته اصلی تقسیم می شود. در بخش کیفی، از دیدگاه 11 نفر از خبرگان استفاده شده است. همچنین در بخشی کمی، از دیدگاه 400 نفر از مشتریان استفاده شده است. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شده است. تم های اصلی حاصله از نتایج تحلیل کیفی عبارتند از: هم آفرینی ارزش راهبردی ، هم آفرینی ارزش سازمانی، هم آفرینی ارزش با کارکنان، هم آفرینی ارزش مشتری، استراتژی هم آفرینی ارزش برند، رقابت پذیری برند و مدیریت دانش سازمانی. سپس به ارائه مدل هم آفرینی ارزش برند با مشتری در صنعت لبنیات با به کارگیری روش مدلسازی ساختاری تفسیری مبادرت ورزیده شد. بر این اساس «رقابت پذیری برند» متغیر سطح اول یا وابسته است. متغیر «هم آفرینی ارزش مشتری» سطح دوم و «هم آفرینی ارزش راهبردی برند» و «هم آفرینی ارزش با کارکنان» سطح سوم هستند. متغیر « هم آفرینی ارزش سازمانی برند» در سطح چهارم

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گری مدیریت ریسک کیفیت زنجیره تأمین در تأثیر سازوکار های کنترل داخلی بر عملکرد مالی است. جامعه آماریشامل مدیران و مدیران شرکت های فعال در صنایع غذایی شهر تهران به تعداد 102 شرکت می باشد. روش تحقیق ازنظرهدف،کاربردیوازنظرروشگردآوریداده ها،توصیفی - پیمایشیاست. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسشنامه است که سطح روایی و پایایی آن، برای تمامی سازه ها اندازه گیری و تأیید شد. پس از تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از فن حداقل مربعات جزئی درقالب نرم افزار Smart PLS مشخص شد که مدیریت ریسک کیفیت زنجیره تأمین، تأثیر سازوکار های کنترل داخلی بر عملکرد مالی را میانجی گری می کند. همچنین تأثیر مستقیم سازوکار های کنترل داخلی بر عملکرد مالی نیز تأیید شد. نتایج پژوهش نشان داد که در شرایط فعلی کشور و با وجود تحریم های سنگین اقتصادی، مدیریت ریسک زنجیره تأمین و نیز سازوکار های کنترل داخلی می توانند برای کاهش شکست های ناشی از ریسک های مختلف که به ضرر و زیان مالی فراوان منجر می شوند، ضروری هستند و با استفاده از این دو ابزار می توان به بهبود عملکرد مالی شرکت های فعال بخش خصوصی که توسعه اقتصادی کشور در گرو رشد و توسعه آنهاست، کمک نمود.