فائزه صدیقی

زمینه: ارتباط زناشویی هسته مرکزی نظام خانواده است و از آنجایی که نهاد خانواده اولین نهاد اجتماعی است که رشد، تحول و شکل گیری شخصیت اثرات چشمگیری دارد، بر همین اساس بررسی مسائل و مشکلاتی که منجر به فروپاشی خانواده و روابط زناشویی می شود نیز ضروری به نظر می رسد. هدف: هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با میانجی گری راهبردهای مقابله ای است . روش: پژوهش حاضر همبستگی از نوع اکتشافی – متوالی و هدایت شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان زن متأهل مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال 97 تشکیل دادند که تعداد نمونه ۳۵۰ نفر از دانشجویان بودند که به شیوه در دسترس انتخاب شدند برای جمع آوری داده های پژوهش، از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (1987)، شخصیتی نئو (1990)، سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990) و راهبردهای مقابله ای رضاخانی (1388) استفاده شد . یافته ها: نتایج نشان داد بین ویژگی های شخصیتی روان رنجوری و برون گرایی با رضایت زناشویی رابطه منفی و گشودگی، توافق و وظیفه شناسی با رضایت زناشویی رابطه مثبت معنادار به دست آمد؛ همچنین رابطه بین سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با رضایت زناشویی منفی و با سبک دلبستگی ایمن مثبت و معنادار است. روان رنجوری 0/48- = β و سبک دلبستگی اجتنابی 0/41- = β سهم بیشتری در تبیین رضایت زناشویی دارد (0/001 > p ). نتیجه گیری : از جمله دستاوردهای این پژوهش می تواند ترغیب درمانگران به ایجاد راهکارهایی برای تغییر در شناخت، افکار، عملکردها، عواطف و هیجان های زوج ها و از این طریق بهبود روابط و رضایت زناشویی و انسجام جامعه باشد .

هدف: از پژوهش حاظر به تعیین همبستگی مؤلفه های هوش هیجانی و رضایت مندی زناشویی در میان دانشجویان بوده است. روش: نمونه شامل 400 نفر از دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال 1393که به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت اندازه گیری هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی TMMS و برای اندازه گیری رضایت زناشویی از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. یافته ها: نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین رضایت زناشویی و هوش هیجانی وجود دارد و 37 درصد از تغییرات رضایت زناشویی توسط هوش هیجانی تبیین می شود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد مؤلفه "توجه" به عنوان مهم ترین عامل، 30 درصد از تغییرات رضایت زناشویی را تبیین نمود و همچنین پس از آن مولفه های "وضوح" و "بازسازی" به ترتیب 8% و 4% تغییرات رضایت زناشویی را تبیین کرد. همچنین نتایج نشان داد که هوش هیجانی زنان بیشتر از مردان است. نتیجه: پیشنهاد می گردد در جهت افزایش رضایت زناشویی، دوره های آموزش هوش هیجانی قبل از ازدواج برای زوجین در نظر گرفته شود تا مهارت های کنترل احساسات و در نتیجه سازگاری را بیاموزند.