الهه جهانشاهی

از گذشته تاکنون پدیده طفرهروی اجتماعی بهعنوان یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر کاهش کارایی تیمها مورد مطالعه قرارگرفته است. هدف اصلی این پژوهش مطالعه تأثیر طفرهروی اجتماعی بر عملکرد تیمی در شرکتهای واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران بوده است. بهعلاوه، پژوهش حاضر به نقش میانجی سرمایه اجتماعی تیمی در این رابطه میپردازد. فلسفه این پژوهش اثبات باوری، رویکرد آن قیاسی و استراتژی آن پیمایش است. بدین منظور و پس از مرور ادبیات و طراحی مدل مفهومی، پرسشنامهای مشتمل بر 23 سنجه به پاسخدهندگان ارائه شد. جامعه آماری تحقیق حاضر را تیمهای مستقر در شرکتهای واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران تشکیل میدهد که از بین آنها 124 تیم به عنوان نمونه انتخاب شدهاند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه بر اساس نظر متخصصان و استفاده از پرسشنامه استاندارد و روایی سازه نیز بر اساس تحلیل عاملی تأییدی تأیید شد. پایایی از مجرای آزمونهای آلفای کرونباخ، پایایی مرکب و میانگین واریانس استخراج شده تأیید شد. سپس، دادههای گردآوریشده به کمک نرمافزار اسمارت پیالاس و از طریق ماتریس همبستگی، آزمون معادلات ساختاری و آزمون برازش مدل مورد تحلیل قرار گرفتند. درنهایت، مشخص شد که طفرهروی اجتماعی بر عملکرد تیمهای دانشبنیان مؤثر است. همچنین سرمایه اجتماعی در رابطه میان طفرهروی اجتماعی و عملکرد تیمی نقش میانجی ایفا میکند.