فاطمه کیقبادی

هدف از تحقیق حاضر، تدوین مدل توسعه شادی جامعه با نقش میانجی ورزش همگانی بود. روش تحقیق حاضر، با رویکرد کیفی به روش داده بنیاد (مدل سیستماتیک اشتراوس و کوربین) است که ازنظر هدف بنیادی و ازنظر جمع آوری داده ها به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر، شامل رئیس هیئت های ورزشی و فدراسیون ها، نخبگان ورزشی همگانی، ورزشکاران، مدیران سازمان های ورزشی، سایر افراد خبره در زمینه توسعه ورزش، روانشناسان و جامعه شناسان خبره در حوزه شادابی در سطح کشور می-باشد که به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شده اند (17 نفر). تجزیه وتحلیل داده ها جهت کدگذاری باز، محوری و گزینشی از رویکرد کیفی گراندد تئوری (تئوری زمینه ای) استفاده شد و با تحلیل مصاحبه ها، کدگذاری باز انجام گرفت. بر اساس کدهای باز شناسایی شده، کدهای محوری شکل گرفتند و به کمک کدگذاری انتخابی مدل نظری توسعه پیدا کرد، سپس مدل پارادایمی با نظر خبرگان مورد تأیید قرار گرفت. الگوی شادی جامعه با نقش میانجی ورزش همگانی، متأثر از شرایط علی (فردی، مدیریتی و محیطی) و با در نظر گرفتن راهبردهای استخراجی (انگیزشی، آموزشی و سازمانی) که متأثر از شرایط زمینه ای (زیرساخت ها و امکانات، فرهنگی و قوانین و مقررات) و شرایط مداخله گر (مالی، سلامتی و سبک زندگی) می باشد، می تواند منجر به پیامدهای روانی / رفتاری و اقتصادی گردد. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود با ایجاد و تسهیل این مدل و گام های توسعه ای نهایی می توان به تمامی ابعاد تأثیرگذار در مشارکت دست یافت تا در آینده با صلاحدید مسئولان به شرایط اجرا نزدیک شود.

رساله السفیر فی الهیئه از جمله رساله های مختصر هیئت است که غیاث الدین منصور دشتکی، دانشمند بزرگ دوره صفوی، آن را در سال 906ق تألیف کرده است. بررسی آن از چند منظر اهمیت دارد: اول، این رساله از جمله آخرین کتاب هایی است که در ادامه سنت هیئت نگاری در دوره اسلامی نوشته شده است. دوم، این رساله در دوره ای تألیف شده که ازآن به دوره افول علم اسلامی تعبیر می شود. سوم، در این کتاب، بر خلاف رویه کتاب های مختصر هیئت، به اشکالات الگوهای بطلمیوسی و راه حل های دیگران و دشتکی اشاره شده است. مقاله حاضر به بررسی شخصیت علمی دشتکی و معرفی رساله السفیر فی الهیئه می پردازد. بررسی محتوای این رساله نشان می دهد که آن یک کتاب هیئت استاندارد، مختصر، مبتنی بر هیئت بطلمیوسی و درسنامه ای است که برای آموزش همگانی نجوم نوشته شده بود. ویژگی مهم آن بیان اشکالات نجوم بطلمیوسی و تاریخچه حلّ آنها است که ظاهراً برای تشویق خواننده به خواندن آثار پیشرفته تر دشتکی و آشنایی با راه حل های او بوده است.