فاطمه سلیمانی نقندر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه شادکامی و عزت نفس با رشد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی مدارس دولتی شهر مشهد در سال تحصیلی 93-92 بود. از جامعه آماری مذکور نمونه ای شامل400 نفر به شیوه نمونه گیری طبقه ای مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (کوپراسمیت ،1967)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI)و پرسشنامه مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (1992) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی شادکامی و عزت نفس با رشد اجتماعی مثبت و معنادار بود. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که هر پنج متغیر پیش بین (عزت نفس اجتماعی، عزت نفس، شادکامی، عزت نفس کلی و عزت نفس خانوادگی) در دانش آموزان ابتدایی مجموع قادرند در حدود (25/0= R2) از واریانس رشد اجتماعی را تبیین کنند. افراد شادکام و دارای عزت نفس بالا، دارای مهارت های اجتماعی بالایی مانند مهارت های احساسی و ادراکی، مهارت های جایگزین برای پرخاشگری، مهارت های مربوط به مواجهه با فشار و مهارت های برنامه ریزی هستند از این رو این افراد از رشد اجتماعی بالایی نیز برخوردارند.