ابوالفضل حسینی قیداری

زمینه : باورهای غیر منطقی ارتباطی، تمایز یافتگی فردی و سرخوردگی زناشویی از عواملی است که باعث به وجود آمدن گرایش طلاق در مردان می شود. اما مسئله اصلی اینست آیا بین باورهای غیرمنطقی ارتباطی و تمایزیافتگی با واسطه گری عملکرد جنسی و سرخوردگی زناشویی با گرایش به طلاق مردان رابطه معنی داری وجود دارد؟ هدف: ارائه مدل علّی گرایش به طلاق مردان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره براساس باورهای غیرمنطقی ارتباطی و تمایزیافتگی فردی با نقش واسطه ای عملکرد جنسی و سرخوردگی زناشویی بود. روش : پیمایشی از نوع همبستگی و تحلیلی بود. جامعه آماری شامل کلیه مردان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره در سراسر شهر تهران بود، به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس تعداد 240 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار عبارتند از: پرسشنامه های استاندارد شده باورهای ارتباطی آدیلسون و اپشتاین، تمایزیافتگی فردی (1982)، عملکرد جنسی مردان ( FSEI ) روزن و همکاران (2000)، سرخوردگی زناشویی نیهویس و بارتل (2006) و گرایش به طلاق روزلت، جانسون و مورو (1986). داده ها با استفاده آزمون های رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر تحلیل شد. یافته ها : مؤلفه های باورهای غیرمنطقی ارتباطی و تمایزیافتگی فردی با نقش واسطه ای عملکرد جنسی و سرخوردگی زناشویی در گرایش به طلاق مردان رابطه دارد (0/05> p ). نتیجه گیری : کاهش سرخوردگی زناشویی و باورهای غیرمنطقی ارتباطی می توانند در کنار افزایش تمایزیافتگی فردی و عملکرد مناسب جنسی مردان در کاهش گرایش به طلاق مردان دارای مشکل زناشویی، تأثیر مثبتی بگذارند.