مصطفی جلالوند

زمینه: در مطالعات پیشین مشخص شده است که متغیر فرسودگی تحصیلی تحت تأثیر متغیرهای گوناگون مانند نهایی گرایی خواهی و ذهن آگاهی است، اما فرآیند این تأثیرگذاری به ویژه از طریق متغیر میانجی نشان داده نشده است. هدف: آزمون مدل رابطه ی نهایی خواهی گرایی با فرسودگی تحصیلی با میانجی گری خویشتن پذیری غیرمشروط و سبک های کنارآمدن بود. روش: روش پژوهش، غیرآزمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری را تمام دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تهران. در سال تحصیلی 1396-1395 تشکیل داده بود. نمونه ای به تعداد 510 نفر با روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شد. داده ها از طریق مقیاس فرسودگی تحصیلی ماسلش (2002)، مقیاس نهایی خواهی گرایی چند بعدی فراست و همکاران (1990)، مقیاس خویشتن پذیری غیرمشروط چمبرلین و هاگا (2001)، مقیاس ذهن آگاهی کنتاکی بئر و همکاران (2004) و مقیاس کنارآمدن با موقعیت های تنش آور اندلر و پارکر (1990) به دست آمد. یافته ها: داده ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری تحلیل شد. شاخص های برازش مدل، برازش مدل را با داده ها نشان می دهد (2/969 = x ،0/61 = P ، 57/ 0= RMSEA ، 0/933 = GFI ، 0/901 = AGFI ، 975/ 0= CFI ، 0/936 = NFI ).). نتایج پژوهش نشان داد مسیر مستقیم نهایی خواهی گرایی سازگارانه به فرسودگی تحصیلی، سبک های کنارآمدن مسئله محور (0/05 p< ) از لحاظ آماری معنی دار بودند. همچنین، رابطه نهایی خواهی گرایی سازش نایافتهانه با سبک های کنارآمدن مسئله محور و هیجان محور، خویشتن پذیری غیرمشروط (0/05 p< ) معنی دار بودند. رابطه نهایی خواهی گرایی سازش نایافتهانه با فرسودگی تحصیلی (0/05< p ) غیر معنی دار بود. رابطه ذهن آگاهی با خویشتن پذیری غیرمشروط (0/05 p< ) معنی دار بود. به علاوه، رابطه ذهن آگاهی با فرسودگی تحصیلی، سبک های کنارآمدن مسئله محور و هیجان محور (0/05< p ) غیر معنی دار بود. از سوی دیگر، نتایج نشان داد رابطه غیرمستقیم نهایی خواهی گرایی سازگارانه، سازش نایافتهانه و ذهن آگاهی به فرسودگی تحصیلی از طریق خویشتن پذیری غیرمشروط، سبک های کنارآمدن مسئله محور و هیجان محور معنی دار بود. نتیجه گیری: نهایی خواهی گرایی و ذهن آگاهی به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق ماینجی های سبک های کنار آمدن و خویشتن پذیری غیر مشروط با فرسودگی تصحیلی مرتبط است.