هانیه نوبخت

هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر تنظیم هیجان و سرسختی سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد. روش: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو شهر زاهدان در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و جان (2003) و سیاهه تجدیدنظرشده سرسختی سلامت گیبهارت و همکاران (2001) بودند. داده ها با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر سن، جنس، تحصیلات، تأهل و مدت بیماری تفاوت معناداری نداشتند (05/0P>). همچنین، گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر تنظیم هیجان و سرسختی سلامت تفاوت معناداری نداشتند (05/0P>)، اما در مرحله پس آزمون از نظر هر دو متغیر تفاوت معناداری داشتند (05/0P<). به عبارت دیگر، روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده باعث افزایش معنادار تنظیم هیجان و سرسختی سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو شد (001/0P<). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر افزایش تنظیم هیجان و سرسختی سلامت، برنامه ریزی برای استفاده از این شیوه درمانی ضروری است. در نتیجه، درمانگران و متخصصان سلامت می توانند از روش روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود ویژگی های روانشناختی به ویژه بهبود تنظیم هیجان و سرسختی سلامت استفاده کنند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه بود، با طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه. نمونه پژوهش، 30 نفر دانش آموز بودند که به شیوه ی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه ( 15 نفر) قرار داده شدند. برای گروه آزمایش، گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت 8 جلسه ی 90 دقیقه ای با توالی هر هفته یک جلسه اجرا، ولی گروه گواه، درمان دریافت نکرد. دو گروه در هنگام شروع و پایان پژوهش با استفاده از پرسش نامه خود ناتوان سازی تحصیلی میگلی، آرون کومار و اردن (1996)، آزمون شدند، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل گردید. نتایج نشان داد؛ گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش خود ناتوان سازی تحصیلی مؤثر است. نتیجه؛ گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه مؤثر است.