علی ناظری آستانه

هدف : هدف پژوهش حاضر تعیین اثر توپیرامات بر کنترل وزن بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع I تحت درمان با لیتیوم و داروهای ضد روان پریشی در دوره شیدایی بود. روش : در کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی و دوسوکور حاضر، 46 آزمودنی مبتلا به اختلال دوقطبی نوع I در دوره شیدایی، به طور تصادفی به دو گروه مداخله و گواه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت درمان با لیتیوم و داروهای ضد روان پریشی قرار گرفتند. علاوه بر این، بیماران گروه مداخله توپیرامات و بیماران گروه گواه دارونما دریافت کردند. بیشینه دوز توپیرامات 200 میلی گرم در روز بود. وزن آزمودنی ها در شروع بررسی و سپس به طور هفتگی، به مدت هشت هفته، اندازه گیری شد. برای گردآوری داده ها مقیاس ارزیابی شیدایی یانگ ( YMRS ) به کار رفت و داده ها با استفاده از آزمون های مجذور خی و آنالیز واریانس اندازه های مکرر تحلیل شدند. یافته ها : میانگین وزن دو گروه در ابتدا و انتهای بررسی تفاوت آماری معناداری نداشت (به ترتیب، 948/0= p و 254/0= p ) و در هر دو گروه وزن آزمودنی ها در مدت هشت هفته، در مقایسه با ابتدای بررسی، تغییر نکرد. نتیجه گیری : درمان کمکی با توپیرامات، با دوز 200 میلی گرم در روز، بر کنترل وزن بیماران مبتلا به شیدایی تحت درمان با لیتیوم و داروهای ضد روان پریشی بی اثر بود.