کاظم کیال

قسمت نخست این تحقیق، مقالات مختلف حوزه نوآوری باز را مرور می کند. چهار مرحله کلی در استفاده از رویکرد نوآوری باز متصور است: 1- به دست آوردن نوآوری 2- یکپارچه سازی نوآوری 3- تجاری سازی نوآوری 4- مکانیسم های تعاملی. در قسمت دوم که تحقیق میدانی است اطلاعاتی بر اساس مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شده و با استفاده از روش "رویش نظریه" و بر اساس مدل چهار فازی ارائه شده در ادبیات، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. در این مرحله صنایع بانکی و پرداخت با توجه به ویژگی های متناسب با این تحقیق، به عنوان مورد مطالعه انتخاب شده اند. در انتها ملاحظات اصلی که فعالان صنایع بانکی و پرداخت برای پیاده سازی رویکرد نوآوری باز باید به آن توجه کنند و چالش هایی که در این مسیر با آن مواجه اند مشخص شده است. همچنین پیشنهاد شده است که مدل مناسب برای پیاده سازی رویکرد نوآوری باز در بانک ها چه مدلی است.

در دهه های اخیر نیاز به نوآوری از یک سو و هزینه های زیاد توسعه آن از سوی دیگر، موجب شده است تا بنگاه های اقتصادی بیش از پیش از رویکرد نوآوری باز استفاده کنند. یکی از مدل های پیاده سازی این رویکرد، پلتفرمی کردن کسب و کار بنگاه است که در سال های اخیر پژوهش های زیادی را به خود اختصاص داده است. با این حال، نیاز به تحقیقاتی برای استراتژی های اصلی کسب و کارهای پلتفرمی در کشور ایران با شرایط اقتصادی ویژه خود، وجود دارد. علاوه بر این در هر صنعتی با توجه به ویژگی های خاص آن، این استراتژی ها می تواند متفاوت باشد. هدف از این تحقیق ارائه استراتژی های عملی برای راه اندازی یک کسب و کار پلتفرمی در صنعت بانکی و پرداخت ایران است. در این تحقیق پس از مرور مقالات مختلف در حوزه کسب و کارهای پلتفرمی، اطلاعاتی بر اساس مصاحبه های نیمه ساختار یافته و منابع آرشیوی جمع آوری شده و با استفاده از روش نظریه پردازی داده بنیاد، تحلیل و بررسی شده است. بانک ها می توانند برای پلتفرمی کردن کسب و کار خود از پنج استراتژی اصلی "ارائه سرویس به صورت محدود"، "ایجاد پلتفرم عمومی"، "الحاق به یک پلتفرم موجود"، "مشارکت در ایجاد و مدیریت پلتفرم" و "سرمایه گذاری" استفاده کنند.