محمدکیان زرافشانی

مقدمه: برقراری ارتباط دانشجویان با اساتید می تواند در افزایش انگیزه و اعتماد به نفس دانشجویان و در نهایت ارتقای کیفیت آموزش مؤثر باشد. لذا با توجه به اهمیت ارتباط مؤثر بین استاد و دانشجو و نقش آن در افزایش اثربخشی فرایند یاددهی و یادگیری، هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوامل انگیزشی در برقراری ارتباط بین دانشجویان و اساتید دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1395-96 بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری شامل دانشجویان رشته های پزشکی، دندان پزشکی و داروسازی در مقطع علوم پایه بودند (791 = N ). تعداد نمونه ها با استفاده از نمونه گیری طبقه ای تصادفی و بر اساس جدول، 260 نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردید و تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. همچنین به منظور تحلیل داده ها از آماره های میانگین، انحراف معیار، آزمون t برای نمونه های مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در بین دانشجویان علوم پزشکی، ارتباط به منظور عذرخواهی و ارتباطات علمی و درسی دارای بالاترین میانگین ها بودند و در مقابل ارتباطات تعاملی کمترین میانگین را به دست آورد. نتیجه گیری: یکی از مهم ترین عواملی که در ارتباط استاد-دانشجو از اهمیت ویژه ای برخوردار است، انگیزه هایی است که دانشجو برای ایجاد ارتباط با استاد خود دارد. لذا، بررسی وضعیت عوامل انگیزشی می تواند نقش تاثیرگذاری در برقراری ارتباط دانشجویان و اساتید داشته باشد. اساتید باید در کنار فرآیند تدریس، برای برقراری ارتباط و تعامل با دانشجویان نهایت تلاش خود را مبذول دارند تا بتوانند محیطی آرام و به دور از استرس زا برای آنان فراهم آورند.

سابقه و هدف: سلامت عمومی انسان ها همواره از موضوع های بسیار مهم در جوامع بشری بوده است. در این میان به نقش عامل های مؤثر دین و قرآن و آموزه های آن در سلامت عمومی افراد، بسیار توجه می شود. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی شاخص های سلامت عمومی و مقایسه ی ابعاد آن در دو گروه از زنان حافظ قرآن و زنان غیرحافظ شهر کرمانشاه است. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی- مقایسه یی است. تعداد 106 نفر از زنان حافظ قرآن کریم به روش هدفمند از مرکزهای جامعه القرآن واحد خواهران شهر کرمانشاه؛ و 91 نفر از زنان غیرحافظ، از کارآموزهای واحد خواهران سازمان فنی و حرفه یی شهر کرمانشاه، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ی سلامت عمومی (GHQ-28)؛ و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مقایسه ی میانگین ها استفاده شده است. در این پژوهش همه ی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوه براین، نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داده که بین دو گروه زنان حافظ قرآن و زنان غیرحافظ، در مقیاس های سلامت عمومی، علائم اضطراب، اختلال خواب، افسردگی، علائم جسمانی؛ و همچنین در مقیاس کارکرد اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: از آنجایی که سطح سلامت عمومی حافظان قرآن نسبت به افراد دیگر (غیرحافظ) بیشتر است، می توان نتیجه گرفت که ترویج فعالیت های قرآنی و شناخت هر چه بیشتر تأثیرهای قرآن بر سلامت عمومی انسان ها، می تواند به ما در شناخت بهتر قرآن و استفاده ی بیشتر از آن در درمان بیماری های روانی و ارتقای سلامت روحی و روانی کمک کند.