مهری جهانشاهی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیربرنامه منتور شیب بر عوامل تنش زا و اعتماد به نفس دانشجویان پرستاری در محیط بالینی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر انجام گرفت. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی است 60 نفر از دانشجویان ترم دوم پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی فاطمه زهرا رامسر بطور سرشماری انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (30 نفر) وآزمون (30 نفر) تقسیم شدند. درگروه آزمون به ازای هر 4-3 دانشجوی ترم دوم، یک دانشجوی ترم شش پرستاری به عنوان منتور نقش راهنمایی و حمایت را به عهده گرفت. جهت جمع اوری داده ها، از نسخه فارسی فرم بررسی تجربه محیط بالینی (Kack & Kleehammer، 1990) وپرسشنامه اعتماد به نفس (Montalto, 2001) استفاده شد. داده های جمع اوری شده با آزمون های آماری در سطح معنی داری (05/0 > P) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمرات عوامل تنش زای محیط بالینی در گروه آزمون بعد از مداخله کاهش (001/0 > P) و در گروه کنترل تغییر نیافت (43/0 = P). میانگین نمره اعتماد به نفس گروه آزمون نسبت به کنترل افزایش بیشتری یافت. آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری، بین تفاضل میانگین نمرات اعتما د به نفس قبل وبعد کارآموزی بین دو گروه نشان داد (001/0 > P). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود برنامه ریزان آموزش بالینی از شیوه های نوین ومقرون به صرفه به عنوان یک روش آموزشی مکمل در جهت ارتقای آموزش بالینی در برنامه ریزی آموزشی مد نظر قراردهند.