آزاده نثاری

در این مطالعه به مدلسازی محاسباتی پیوندگرای تصمیم گیری پرداخته شده است. مهمترین مناطق تصمیم گیری در مغز، عبارتند از تالاموس، کورتکس پیش پیشانی و آمیگدال. مدل محاسباتی پیوندگرا با سه بخش که نماینده این سه منطقه است بر پایه آزمون برد و باخت آیوا ساخته شد. در مطالعات بسیاری از آزمون آیوا برای بررسی تصمیم گیری هیجانی استفاده شده است. در تصمیم گیری هیجانی و مبتنی بر احساسات نقش آمیگدال بسیار اساسی است و انتظار می رود مدلی دو بخشی (نماینده تالاموس و آمیگدال) و بدون وجود پردازش های کورتکس نیز بتواند تصمیم گیری در این آزمون را مدل کند، هر چند که از منظر ریاضی تنها وجود همین دو بخش در مدل (مفاهیم مستخرج از آزمون و عناصر تابع ارزش) برای پیشبینی تصمیمات شرکت کنندگان کافی است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، از 56 نفر شرکت کننده متشکل از 20 مرد و 36 زن با میانگین سنی 52/43 سال خواسته شد در آزمون تصمیم گیری آیوا شرکت کنند. پس از آن هر دو مدل برای این افراد اجرا شد و نتایج مقایسه شد تا مشاهده شود کدامیک تطابق بیشتری با انتخاب های آزمون دهندگان دارد. یافته های تحقیق نشان می دهند مدل دو بخشی 57/62 و مدل سه بخشی منجر به پیشبینی 46/68 درصدی انتخاب های آزمون دهندگان شده است که این اختلاف معنی دار بود. در نتیجه می توان گفت پردازش های کورتکس در این نوع تصمیم گیری نیز نقش بسزایی دارد.

مقدمه : بررسی چگونگی تاثیر پذیری تصمیم گیری افراد از سایر کارکردهای شناختی و استفاده از مدل سازی ریاضی به درک بهتر این کارکرد شناختی و کیفیت بهتر تصمیم گیری ها کمک خواهد کرد. هدف این مطالعه معرفی یک مدل شناختی محاسباتی در حوزه تصمیم گیری و بررسی قدرت آن در پیش بینی تصمیمات افراد شرکت کننده در آزمون تصمیم گیری آیوا در قیاس با دیگر مدل های کلاسیک تصمیم گیری بود. روش کار: در این مطالعه از 56 نفر داوطلب با میانگین سنی 52/43 متشکل از 20 مرد و 36 زن خواسته شد تا در آزمون برد و باخت آیوا شرکت نمایند. سپس نتایج حاصل از مدل با نتایج مهمترین مدل های حوزه تصمیم گیری از جمله مطلوبیت مورد انتظار، تسهیلات مورد انتظار و مدل چشم انداز مقایسه شد. در معماری این مدل شبیه سازی ساده ای از مسیرهای تصمیم گیری در مغز صورت گرفت. معماری انعطاف پذیر این مدل با استفاده از محاسبه فاکتور تاثیر هر مفهوم برای هر فرد، ما را قادر ساخت تا به مدل سازی تصمیم گیری هر شخص به صورت منحصر به فرد بپردازیم و مفاهیمی را که در تصمیم گیری هر فرد موثرتر است شناسایی کنیم. یافته ها: یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که مدل ارزش انتظاری 04/36 درصد، مدل تسهیلات انتظاری با 46/42 درصد، نظریه چشم انداز 18/49 درصد و مدل پیشنهادی پیوندگرای شناختی با 02/73 درصد تصمیمات آزمون دهندگان را پیش بینی کردند. نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت مدل پیوندگرای شناختی در مقایسه با سایر مدل های کلاسیک تصمیم گیری موفقیت بیشتری در پیش بینی عملکرد شرکت کنندگان داشته است. ضمنا با استفاده از مفهوم فاکتور تاثیر امکان تحلیل ورودی های موثر بر تصمیم گیری هر فرد در این آزمون را میسر می سازد.