محمدرضا عباسپور نوغانی

چکیده برند یکی از ارزشمندترین دارایی های نامشهود هر شرکت است که مدیریت مناسب آن می تواند راه را برای رسیدن به سهم بیش تر بازار و سودآوری بیش تر در هر صنعتی هموار سازد. از آنجاکه ارزش برند می تواند یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر فروش و متعاقب آن سودآوری شرکت باشد؛ بنابراین در این پژوهش رابطه سودآوری با ارزش برند شرکت بررسی شده است. ارزش برند از دو منظر بازاریابی و مالی قابل بررسی است که در این پژوهش با استفاده از معیار کیو-توبین (یکی از سنجه های محاسبه ارزش برند از دیدگاه مالی) برآورد شده است. نمونه مورد بررسی در این تحقیق شرکت های صنایع دارویی، مواد غذایی، فلزات، پتروشیمی و صنعت سیمان در بین سال های 1384تا 1393 را شامل می شود. جهت آزمون فرضیه ها در قالب داده های تابلویی از نرم افزار EVIEWS استفاده شده است و نتایج خروجی نرم افزار نشان می دهد که ارزش برند تاثیر مثبت و معناداری بر سودآوری شرکت های صنعت مواد غذایی و دارویی (صنایع B2C) داشته است؛ ولی بر صنایع پتروشیمی، فلزات و سیمان (صنایع B2B) تاثیر معناداری ندارد.

برند به عنوان یکی از مهم ترین دارایی های ناملموس شرکت، نقش مهمی در ارزش کلی شرکت ایفا می کند. ارزش برند، تأثیر مهمی بر فروش و درنهایت بر سودآوری شرکت دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان توضیح دهندگی تأثیر ارزش برند بر بازدهی غیرنرمال سهام است. اثر تعدیل گری دو متغیر نسبت خالص جریان نقدی و حاشیه سود خالص بر رابطه بین ارزش برند و بازده غیرعادی سهام نیز بررسی می شود. معیار کیو-توبین برای محاسبه ارزش برند استفاده به کار رفت. نمونه پژوهش را شرکت های تولیدی کاشی و سرامیک عضو سازمان «بورس و اوراق بهادار ایران» بین سال های 1381 تا 1393 تشکیل می دهد. برای آزمون فرضیه ها در قالب داده های تابلویی از نرم افزار EVIEWS استفاده شد. نتایج نشان دهنده تأثیر مثبت و معنادار تغییر ارزش برند بر بازده غیرعادی سهام است. تغییر ارزش برند برای شرکت هایی با نسبت خالص جریان نقدی بیشتر و حاشیه سود خالص کمتر، اثر قوی تری بر بازده غیرعادی سهام دارد. اثر همزمان دو متغیر تبدیل گر پژوهش، اثر ضعیفی بر تأثیر تغییر ارزش برند بر بازده غیرعادی سهام دارد.